Ascot Day

Elke paardenliefhebber of sport-kijker weet wat Ascot Day is. Nou ben ik geen van beiden, dus ik moet het hebben van hier een flash en daar een half zap-beeld. Wat ik weet is: paardenraces, Engeland, zien en gezien worden, belangrijk, dames met enorme hoeden. Altijd als ik er iets van zie vraag ik mij af of de wedstrijd wel om de paarden gaat, of eigenlijk om de hoeden... Maar affijn, het is dus zoiets als Prinsjesdag, inclusief paarden en hoeden, maar zonder gouden koets en miljoenennota :) Okay, houd dat plaatje in gedachten.

In dit land met z'n enorme schapen- en koeienfarms zijn paarden natuurlijk van oudsher zeer belangrijk. En daar horen ook paardenraces bij. In het voorjaar heeft elk zichzelf respecterend dorp paardenraces, ook hier in Collarenebri.
Nou wil het geval dat er enige weken geleden paardengriep is uitgebroken (zoiets als varkenspest, maar met een ander lijdend voorwerp). En er dus een vervoersverbod voor paarden is, en meer van dat soort restricties die races onmogelijk maken. Een enorme ramp; al die races overal zorgen voor inkomsten in hotels & motels, restaurants, winkels, en ga zo maar door. Eigenaars en jockeys en alle leveranciers die anderszins bij de paardenracerij betrokken zijn zijn ernstig gedupeerd. Om nog maar te zwijgen van de verloren gok-inkomsten...

Dat is allemaal heel erg als je erbij betrokken bent, maar voor de gewone burger is het toch ook vooral een feestelijke dag die niet doorgaat. Uiteraard werd daar lokaal iets op gevonden, indachtig het oude kinderliedje over Cowboy Billy Boem: "maar zijn paard was zeer vermoeid ... dus nam hij een ander beest". De paarden werden vervangen door... Yabbies!!
Aangezien het idee in het ziekenhuis ontstaan was, werd zowat iedereen die daar werkte uitgenodigd, Jos (en daarmee ik) dus ook. Met het verzoek aan ons om een bepaalde fles likeur mee te nemen. En om in stijl te komen, dus een beetje netjes en voor de dames absoluut een hoed. De dienstdoende ambulanceverpleegkundigen (ambo's) kwamen voor de gelegenheid zelfs in volledig feesttenue.

Wat schetste onze verbazing toen de fles likeur (met enige andere flessen) in een emmer werd uitgegooid, daar ijsklontjes bij werden gedaan, en dit na goed roeren op smaak werd gebracht met citroenschijfjes: zo maak je dus grote hoeveelheden cocktails! Plastic bekertje erin om te scheppen; klaar. Doe alle 4 de emmers, met verschillende smaakjes, vervolgens in 2 wastobbes die je afvult met nog meer ijs: voila, gekoeld en wel. En dan plaats je nog wat flessen wijn, champagne en bier in het ijs rondom de emmers, en niemand zeurt nog om een drankje. Gedurende de avond werden er verder steeds hapjes rondgedeeld of buiten neergezet, dus ook in eten was voorzien.

We leerden weer een hoop mensen kennen, kletsten volop (en volgens sommigen dronk ik volop... mmm, lekkere champie!) en hadden het reuze naar onze zin. Waren wel nog steeds benieuwd naar de races natuurlijk!
De yabbies bleken voorzien te zijn van nagellak rugkleurtjes om ze goed uit elkaar te houden, en kwamen in 2 gewichtsklasses tegen elkaar uit. De cirkel was echter zo klein dat, voordat we ook maar aan gokken toekwamen, er steeds wel een yabbie al over de cirkel (=finishlijn) was. Ach, de hilariteit was er niet minder om. Om het geheel af te ronden vonden nog een paar zakloop-wedstrijdjes plaats, waarna de eerdere bezigheden werden hervat.

Memorabel hoogtepunt: ik heb m'n eerste fles champagne geopend! Dat had ik altijd aan Jos overgelaten na een onfortuinlijk voortijdig uit de fles poppende kurk van een fles goedkope appelcider. Maar ik dacht; nieuw land, nieuwe dingen leren, goede gelegenheid.
Memorabel dieptepunt: het dansen naderhand in de pub heb ik niet gehaald... toen was ik al vast in slaap, of zoals Jos het terecht formuleert: verzonken in een diepe roes :)
Jac
PS: de kater viel gelukkig reuze mee!!