Jantje huilt... Jantje lacht!

Het is bijna niet bij te houden wat er hier gebeurt: ik heb een baan!!
Heb vanochtend een job interview gehad bij een huisartsenpraktijk, voor de functie van praktijkverpleegkundige, en ik ben dus aangenomen!
Ik zal jullie de details van de job besparen... maar ze zijn er van op de hoogte dat een aantal verpleegkundige vaardigheden op z’n zachtst gezegd roestig zijn bij mij, maar ze waren zeer gecharmeerd van mijn IT-ervaring. Ze hebben wat problemen met organiseren van werkzaamheden en stroomlijnen van de zorg voor chronische patienten, en willen me daar in eerste instantie op inzetten. Intussen kan ik dan deels door de collega ingewerkt worden op nieuwe vaardigheden, en na een poosje wat cursussen gaan doen voor specifieke zaken.

Ze zijn bereid me te sponsoren voor het aanvragen van een werk-visum, en gaan dat nu in werking zetten. Zodra dat geregeld is kan ik beginnen (4-6 weken, maar ik reken voor de zekerheid maar op 8).

Het sollicitatiegesprek was bijzonder informeel. Bij de arts die de beslissing leek te nemen hebben we vorig weekend gelogeerd, en we dachten al dat dit gesprek min of meer een formaliteit was. Er waren nog 2 collega’s van hem bij, en de praktijkmanager, alledrie zeer sympatiek; we hebben veel gelachen, altijd goed!

Jos zat er ook bij; er werd in 2e instantie ook gesproken over opties voor hem. Hij kan als een soort arts-assistent op korte termijn (over ruim een week) daar ook beginnen voor 3 dagen per week. Maar inmiddels is de volledige uitslag van zijn examen naar ons verstuurd, en hebben we vernomen dat de medical board adviseert dat hij een poosje in een ziekenhuis hier gaat werken, op de spoedeisende hulp. Dat lijkt Jos geweldig, en dezelfde huisarts waarmee we net spraken heeft hier in Albury erg veel melk in de pap te brokkelen, en is ook bezig te lobbyen voor Jos voor een dergelijke plek hier in Albury, of hier dichtbij.

Inmiddels zit Ochre Health ook niet stil, en hebben ze een zeer waarschijnlijke optie voor eenzelfde soort ziekenhuisbaan voor Jos in Dalby, Queensland, westelijk van Brisbane. Het wordt voor Jos dus kijken wie er het eerste met een echt aanbod komt, en dat wil hij dan gaan doen. Als het Dalby wordt, gaat hij daar naartoe en blijf ik hier... dan voelt het dus als een soort uitzending voor Jos van een paar maanden J (hopelijk de laatste in zijn carriere! Maar dan kan ik hem in ieder geval bezoeken, dat kon in Irak niet). Als dat nodig is, gaan we ervoor: mijn optie hier is geweldig, ik krijg de kans en ondersteuning hier. En Jos moet ook doen wat voor hem nodig is.

Kortom: wederom spannend, maar nu weer met goede moed!!
Jac

PS: heet van de naald, vers van de pers: Jos kan half december beginnen in Dalby!!! We hebben allebei een job!