Na ruim 47 jaar in Nederland gewoond en gewerkt te hebben, voor Jac een iets kleiner aantal jaren, waren we klaar voor een avontuur in Australie. En wat voor een avontuur is het tot nu toe. Emotioneel gaan we de laatste maand door diepe dalen. Maar we weten er steeds weer sterker uit te komen.
De eerste week na de medical board was het vooral overleven en zoeken naar alternatieven. De tweede week was het heel veel praten en zoeken naar banen die in aanmerking zouden kunnen komen. De derde week, de week van de definitieve uitslag, een sollicitatiegesprek van Jac (met als resultaat een baan) en zoeken naar huurhuizen. De vierde week, een sollicitatiegesprek van mij (resultaat volgt nog, gesprek ging goed) en verder zoeken naar huizen. Deze week grensverleggend bezig geweest:
- Even naar Tea Gardens aan de kust (800 km), weekend bij vrienden doorgebracht en boeken opgepikt die ik was vergeten. Het advies gekregen om een brief te schrijven naar de Medical Board omdat de juiste procedure niet is gevolgd. Deze brief is inmiddels weg.
- Vervolgens doorgereden naar Coonamble (600 km) om een paar koffers met kleding op te pikken en alle papieren die we daar hadden achter gelaten.
- De volgende dag weer terug naar Albury (800 km) naar een schitterend landgoed van vrienden die voor drie weken op vakantie zijn. We mogen in die tijd in hun huis wonen, grandioos.
- Kortom in vier dagen tijd even 2200 km gereden om wat spullen op te pikken.
Ergens deze week gaan we met iemand praten over de huur van haar huis, dit ziet er goed uit, mogelijk dat we begin December eindelijk een eigen plekkie hebben.
Na vijf weken ziet er allemaal weer redelijk rooskleurig uit.
Het is niet te beschrijven hoe wij hier zijn opgevangen door aanvankelijk wildvreemden en inmiddels hele goede vrienden. Deze gastvrijheid en hulpvaardigheid viel ons in December al op en was een van de redenen dat we deze stap wel aandurfden. Deze hulpvaardigheid samen met alle hartverwarmende berichten van al onze vrienden en familieleden in Nederland, hebben er voor gezorgd dat we het hoofd boven water wisten te houden. Het lijkt erop dat we over een paar weken gesettled zijn en aan ons nieuw leven kunnen beginnen. Dit hebben we mede aan jullie allemaal te danken. Bedankt.
We laten spoedig weer wat van ons horen, dan ook met foto's van dit optrekje waar we nu zijn.
Jos
5 opmerkingen:
Lieve Jos en Jac,
Geen moment getwijfeld dat jullie het zouden redden Down Under. Het is jullie meer dan gegund (maar ik mis jullie wel!!)
Laat inderdaad snel maar weer wat kiekjes zien zodat we weer groen kunnen worden........
Hier thuis met een fikse verkoudheid (term die je daar niet veel zult horen volgens mij:))
Heel veel succes de komende weken!
(Wat ging er proedureel niet goed met de board?)
Heel veel liefs,
Elly
Hoi Jacq en Jos,
Goed te horen dat alles weer wat rustiger wordt! Natúúrlijk gaan jullie het redden. Wij hebben er alle vertrouwen in.
Ook hier is alles "snotterig" en hobbelen we in donkere dagen het jaar uit....
Met gezondheid rond ons heen blijft het allemaal nog spannend. Jullie horen er wel weer van!
Liefs,
De Postelmannetjes(/vrouwtjes)Xxx
Lieve Jos en Jac,
Beide verhalen (van Jos en van Jac) houden ons weer op de hoogte van jullie wel en wee.
Gelukkig gaat het weer de goede kant op en nu binnenkort nog een eigen stekkie.. zou mooi zijn.
We missen jullie wel met de bridge. Hier alles ok.
Liefs,
Mia en Theo
Hay scheten, de puzzle was goed te doen hoor, de kleine nog steeds lief idd, en de andere zit me danig dwars!!!!
Verder heel weinig nieuws, blij te lezen dat jullie het hoofd boven water houden en dat er licht aan de horizon issssss.
We denken aan jullie,
Kus Lous, Joost en Hessel
Ik ben aan het duimen voor je Jos.
Maar ik blijf erbij dat je ook het resultaat had moeten aanvechten van het laatste medical board. De procedure fouten waren immers bepalend voor jou.
P.S. Heb even naar het weerbericht van Albury gekeken via de link...
Wat is Late Thunder? Donderslagen die pas 2 uur na de inslag komen? ;)
Een reactie posten