Werk aan de winkel!

Letterlijk bedoel ik dat.
Na de gebruikelijke aantal rotdagen na de chemo van 1,5 week geleden, begon ik voorzichtig op te knappen wat na de 2e ronde eigenlijk helemaal niet echt gebeurd was. Dat geeft niet alleen goede moed, maar het ging vanaf woensdag ineens met grote sprongen vooruit. Zoveel, dat ik zin kreeg om weer eens iets meer te doen dan thuis beter te zitten worden; het wordt erg saai om voornamelijk thuis te zitten, vooral omdat het winter is.

Hope lust ook gebak :)

Gebakje; 24 jr getrouwd

Dus m'n baas gepolst, die na veel overredingskracht en met een aanbeveling van de oncologe eindelijk overstag ging en me toestaat om wat te komen proberen te werken. Hij wil me graag behoeden voor infecties of teveel doen, maar met vrijwel normale bloeduitslagen op het moment en meer energie dan hij doorhad is hij toch accoord gegaan. Da's nog eens iets anders dan een baas die je achter de vodden zit of je nog eens terugkomt, haha.
Ik denk dat m'n verslag van afgelopen donderdag de doorslag gaf; 2 wassen gedraaid en buiten gehangen, laatste worteltjes uit de tuin geoogst en het kleine moestuinplekje onkruidvrij gemaakt, keuken-groenbakje in de compostbak geleegd en deze doorgeroerd (da's best zwaar) en bewatert. En na de lunch met Jos een trailer vol hout gehaald en net zoveel meegeholpen met optassen daarvan achter het huis als in andere jaren, waarna ik nog een half uur met Hope gelopen heb (heuvels) en meegeholpen met koken. 

Samen uitrusten

Knuffeltijd

Die dag kon het niet kapot, gewoon hemels! Het was de eerste dag in weken dat ik periodes had waarin er geen spoortje misselijkheid was, en dat is nu nog zo. Wat maakt dat een verschil; maakt drinken veel makkelijker dus ik krijg meer vocht binnen nu.
Niet elke dag is zo goed, maar het gaat op het moment stukken beter dan ik had durven hopen. Nog niet genoeg voor gewoon werken en ingepland zijn met patiënten, maar er is genoeg computer/telefoonwerk te doen om nuttig te zijn en de andere verpleegkundigen wat te ontlasten. Ik mag komen wanneer ik me goed voel, en vertrek weer als ik moe word... of als er even geen werk meer is natuurlijk, haha. Zelf hoop ik komende week misschien twee keer een paar uurtjes te werken. En wat kan een mens daar naar uitkijken...! Effe kleppen met de collega's, grapje hier, nieuwtje daar. Even niet met kanker en pijntjes en ellende bezig zijn; althans niet over mezelf.
Over 1,5 week start de wekelijkse chemo; ben heel benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Hopelijk heeft de oncologe gelijk dat dat minder fysieke impact heeft. Als dat zo is heb ik het ergste hopelijk gehad; we gaan het meemaken...
Jac