1e keer

Voor alles is een eerste keer. We maken hier in een paar maanden tijd een heleboel "eerste keren" mee.

Om te beginnen is dit het eerste blogbericht in het nieuwe jaar:
Gelukkig 2008 allemaal!!

Nee, het was niet onze eerste Oud & Nieuw in Australie, die primeur was een jaar geleden in Sydney, nog op vakantie hier. Het was wel de eerste keer terwijl we hier wonen. En dit keer niet in Sydney, maar in Tea Gardens, paar uur ten noorden van Sydney, aan de kust.
Het was ook de eerste keer dat het op Oudjaarsdag zonnig en warm was, dat was vorig jaar niet gelukt.

In Tea Gardens heb ik nog net in 2007 voor het eerst in de oceaan gezwommen vanaf Australische bodem. En kort daarna dolfijnen gezien die op een metertje of 30 van het strand lekker ronddartelden alsof ze mee wilden spelen met de badgasten.

Meer dolfijnen zagen we een dag later, op oudjaarsdag, toen we met z'n zessen een boot huurden en naar een klein eiland gevaren werden. Regelmatig doken groepjes dolfijnen voor, langs en achter de boot op. Ze schijnen geluk te brengen, dus dat is mooi!
Op het eiland gingen de mannen vissen (we hadden dus lekker verse vis voor het avondeten) en de vrouwen snorkelen. Ik weet zeker dat ik meer vis gezien heb onderwater dan de mannen aan hun vislijn :) Het water was groenblauw, heerlijk van temperatuur en glashelder!

Minder jammer was het feit dat de storm voor de kust van Queensland nou net op die dag naar het zuiden, en dus naar ons, af aan het zakken was. De golven buiten de baai waren misselijkmakend hoog; er werd niet veel gesproken, volgens mij had iedereen net als ik het gevoel dat als je je mond opendeed er weleens braaksel i.p.v. woorden uit konden komen... Maar, eenmaal op het eiland was dat snel weg. Op de terugweg had niet iedereen last, maar ondergetekende wel. Dat duurde bij mij helaas zo'n beetje tot ik op 1 januari wakker werd. Dus het was een Oud & Nieuw zonder bubbels of wijn... heel apart! Bovendien was iedereen wat rozig van een dag op zee, dus het werd niet echt laat.

Kerst was bijzonder voor ons: we hadden zoveel uitnodigingen gekregen dat we onmogelijk overal naartoe konden. We waren in Albury, en wat we wel gedaan hebben:
- Kerstavond naar vrienden waar we met wat familie en een buurman een lekker etentje hadden (iedereen had iets meegenomen, dus dat was voor de gastvrouw ook nog te doen), gevolgd door cadeautjes uitpakken, met name voor de kids.
- 1e Kerstdag pakjes"ochtend" bij andere vrienden. Hiervoor hadden wij ook cadeautjes meegenomen, en werden verrast door geschenkjes van hen. Dit werd gevolgd door een lunch... nou, dat is gewoon compleet dineren inclusief deserts, maar dan rond het middaguur :) Wederom waren door alle aanwezigen schalen met eten meegenomen. Onze quiche en tiramisu vielen goed in de smaak, en de rest was net zo heerlijk. Het was aangenaam weer, niet te warm, en de vliegen waren vlak voor Kerst ineens stukken minder geworden. Dus lekker buiten gezeten na de lunch, waarbij de jongvolwassen jeugd aangevoerd door vader Scott en door Jos de nieuwe waterpistolen moesten uitproberen... Rond het avonduur aten we nog wat van de overblijfselen van de lunch, waarna wij voldaan naar huis reden.
- Voor Boxing Day (2e Kerstdag) waren we uitgenodigd door goede vrienden van de bewoners van ons huidige "oppas-huis". We kenden hen niet, noch hun familie en verdere buren die uitgenodigd waren. Maar het was erg gezellig; iets verderop aan de weg hier, op een groot gazon bij hun huis. Lekker veel grote bomen zorgden voor de benodigde schaduw, want de temperatuur liep inmiddels iets op (30+gr.). We hebben heel geanimeerde gesprekken gehad met buren, neven, tantes en wat dies meer zij. En wederom lekker gesmikkeld. Ook al was de vraag aan ons slechts om left-overs mee te nemen van de dag ervoor (wat wij braaf deden: halve tiramisu-schaal, een fles bubbels en potje olijven), veel mensen hadden weer prachtige en lekker hapjes meegenomen: zalm, pastasalade, etc. Mmmmm....

Het was de eerste keer dat we zoveel buiten hebben gezeten met de feestdagen. En zoveel nieuwe mensen ontmoet hebben met zulke dagen. Het gevoel dat men ons niet alleen wilde laten zitten bracht mij, ondanks het vreemd-mooie-weer, toch in de Kerststemming.

Die Kerststemming werd de woensdag voor Kerst al enigszins opgewekt toen wij onze eerste "Carols by Candlelight" bijwoonden. Gehouden in een park, dus men neme mee: picknickdeken of klapstoeltjes, zonnebrandcreme, hoeden en shirts met mouwen en kraag tegen de zon, frisdrank en/of alcoholische versnaperingen, iets lekkers te eten, dit laatste bij voorkeur in een flinke koelbox die vervolgens kan dienen als tafeltje of zitplaats. Oh ja; en een camera!
Voor een kleine donatie aan een goed doel kreeg je een programmaboekje met diverse songteksten en een kaars met houder.
Nou zag ik het nut van die kaars eerst nog niet zo, omdat het zonnig was, maar toen het tegen 9 uur begon te schemeren en de kaarsjes rondom ons aangingen, ging ook bij mij een lichtje op.
Na het eerste uurtje plaatselijke fanfare (of drumband of hoe heet dat) waarin de meeste mensen aan kwamen slenteren en een mooi plekje veroverden, wisselden lokale en meer bekende artiesten elkaar af met het zingen van kerstliedjes. Het was duidelijk te merken dat hiervoor audities gehouden waren; de kwaliteit was hoog! Intussen liepen rode kruis medewerkers rond met glaasjes water en flessen zonnebrandcreme. God zij dank, want dat laatste was ik natuurlijk weer eens vergeten.

We troffen Kerry & Scott (ja, dezelfden als van de eerste kerstdag) en een deel van hun kids met aanhang in het park en deelden eten en drinken. De mannen zochten daarna al snel een cafeetje op (wat is dat toch, dat zij niet van kerstliedjes houden?) en de jongelui (eeeks, daar hoor ik niet meer bij!!?!) gingen op zoek naar vrienden, maar belanden uiteindelijk bij de mannen in het cafe. Kerry en ik genoten wel van de kerstliedjes, en zongen links en rechts mee. Voordat de kaarsen aangingen was het hele gezelschap weer compleet bij het picknickkleedje, en zongen we gezamenlijk de laatste Carols mee.

Dus zo hebben wij de feestdagen heel plezierig doorgebracht. En nu hopen we dat we heel snel voor het eerst aan het werk kunnen hier...!
We gaan in ieder geval voor het eerst een huis huren, en voor het eerst onze koffers voor langere tijd uitpakken. Dit gaat komende maandag gebeuren, en we wonen dan voorlopig hier:

xxxx
Albury xxxx
Australie
(ja, we zijn natuurlijk niet helemaal gek! we sturen wel een mailtje rond met het adres!)

Oh jee, en nou heb ik nog niet eens verteld over de eerste keer op een grasmaaier ZITTEN, en over de eerste keer abrikozen plukken, en..., en...

:)
Jac