Ascot Day

Elke paardenliefhebber of sport-kijker weet wat Ascot Day is. Nou ben ik geen van beiden, dus ik moet het hebben van hier een flash en daar een half zap-beeld. Wat ik weet is: paardenraces, Engeland, zien en gezien worden, belangrijk, dames met enorme hoeden. Altijd als ik er iets van zie vraag ik mij af of de wedstrijd wel om de paarden gaat, of eigenlijk om de hoeden... Maar affijn, het is dus zoiets als Prinsjesdag, inclusief paarden en hoeden, maar zonder gouden koets en miljoenennota :) Okay, houd dat plaatje in gedachten.

In dit land met z'n enorme schapen- en koeienfarms zijn paarden natuurlijk van oudsher zeer belangrijk. En daar horen ook paardenraces bij. In het voorjaar heeft elk zichzelf respecterend dorp paardenraces, ook hier in Collarenebri.
Nou wil het geval dat er enige weken geleden paardengriep is uitgebroken (zoiets als varkenspest, maar met een ander lijdend voorwerp). En er dus een vervoersverbod voor paarden is, en meer van dat soort restricties die races onmogelijk maken. Een enorme ramp; al die races overal zorgen voor inkomsten in hotels & motels, restaurants, winkels, en ga zo maar door. Eigenaars en jockeys en alle leveranciers die anderszins bij de paardenracerij betrokken zijn zijn ernstig gedupeerd. Om nog maar te zwijgen van de verloren gok-inkomsten...

Dat is allemaal heel erg als je erbij betrokken bent, maar voor de gewone burger is het toch ook vooral een feestelijke dag die niet doorgaat. Uiteraard werd daar lokaal iets op gevonden, indachtig het oude kinderliedje over Cowboy Billy Boem: "maar zijn paard was zeer vermoeid ... dus nam hij een ander beest". De paarden werden vervangen door... Yabbies!!
Aangezien het idee in het ziekenhuis ontstaan was, werd zowat iedereen die daar werkte uitgenodigd, Jos (en daarmee ik) dus ook. Met het verzoek aan ons om een bepaalde fles likeur mee te nemen. En om in stijl te komen, dus een beetje netjes en voor de dames absoluut een hoed. De dienstdoende ambulanceverpleegkundigen (ambo's) kwamen voor de gelegenheid zelfs in volledig feesttenue.

Wat schetste onze verbazing toen de fles likeur (met enige andere flessen) in een emmer werd uitgegooid, daar ijsklontjes bij werden gedaan, en dit na goed roeren op smaak werd gebracht met citroenschijfjes: zo maak je dus grote hoeveelheden cocktails! Plastic bekertje erin om te scheppen; klaar. Doe alle 4 de emmers, met verschillende smaakjes, vervolgens in 2 wastobbes die je afvult met nog meer ijs: voila, gekoeld en wel. En dan plaats je nog wat flessen wijn, champagne en bier in het ijs rondom de emmers, en niemand zeurt nog om een drankje. Gedurende de avond werden er verder steeds hapjes rondgedeeld of buiten neergezet, dus ook in eten was voorzien.

We leerden weer een hoop mensen kennen, kletsten volop (en volgens sommigen dronk ik volop... mmm, lekkere champie!) en hadden het reuze naar onze zin. Waren wel nog steeds benieuwd naar de races natuurlijk!
De yabbies bleken voorzien te zijn van nagellak rugkleurtjes om ze goed uit elkaar te houden, en kwamen in 2 gewichtsklasses tegen elkaar uit. De cirkel was echter zo klein dat, voordat we ook maar aan gokken toekwamen, er steeds wel een yabbie al over de cirkel (=finishlijn) was. Ach, de hilariteit was er niet minder om. Om het geheel af te ronden vonden nog een paar zakloop-wedstrijdjes plaats, waarna de eerdere bezigheden werden hervat.

Memorabel hoogtepunt: ik heb m'n eerste fles champagne geopend! Dat had ik altijd aan Jos overgelaten na een onfortuinlijk voortijdig uit de fles poppende kurk van een fles goedkope appelcider. Maar ik dacht; nieuw land, nieuwe dingen leren, goede gelegenheid.
Memorabel dieptepunt: het dansen naderhand in de pub heb ik niet gehaald... toen was ik al vast in slaap, of zoals Jos het terecht formuleert: verzonken in een diepe roes :)
Jac
PS: de kater viel gelukkig reuze mee!!

Alle kleine beetjes helpen... toch?

Goed nieuws: de medical board heeft ingestemd met een nieuwe datum voor Jos z'n examen, het wordt vrijdag 26 oktober. We hebben het nog niet schriftelijk, maar het lijkt toch wel definitief. Eindelijk! Nu kunnen we de rest daar een beetje omheen plannen.

Het wordt dus een maand later dan oorspronkelijk gepland, maar dat geeft Jos ook een maand extra de tijd om zich voor te bereiden. Intussen laten we geen middel onbenut om de slagingskans te vergroten, zoals je aan de foto's kunt zien :) God weet wat nuttig is, en alle kleine beetjes helpen, heb ik altijd geleerd.

Inmiddels maak ik leuke vorderingen met de website voor een vriendin.
En, ook belangrijk, ik heb contact met de regionale Health Service die o.a. verpleegkundigen voor de regio werven, ondersteunen etc. Daar is nog niets definitiefs uit voortgekomen, maar ik blijf steeds teruggebeld worden en er komt vorm in. Natuurlijk ben ik ook gewoon rechtstreeks met diverse nurse managers in de ziekenhuizen gaan praten. Omdat ik op het huidige visum niet mag werken, maar wel wil beginnen, ga ik waarschijnlijk komende week als vrijwilliger werken in het ziekenhuis hier in Collarenebri. Gewoon meewerken met een verpleegkundige, en intussen veel opsteken. De manager is zeer behulpzaam, dus dat ziet er goed uit. Ze woont min of meer naast ons... dat is het voordeel van een klein dorp. Ben nu bezig me door een medicatie-informatie map heen te werken. Interessant: deels ophalen (uitrekenen van hoeveelheden, Ineke dat moet jou bekend voorkomen), deels nieuwe informatie (onbekende medicijnen). Dus ik heb genoeg te doen dit weekend, als je de dikte van de map kunt zien.

We studeren het liefst buiten op de veranda van dit zusterhuis, tot het halverwege de middag te warm wordt pal in de zon. Meestal is het dan ook wel genoeg geweest, of op z'n minst tijd voor een break. Onze uitnodiging voor komende middag: de jaarlijkse paardenraces! Daarover later meer, nu eerst lunchen :)

Jac

Yabbies.... mjammie!

Vorig weekend waren we, zoals eerder geschreven, uitgenodigd bij Skye en Murray. Dat wil zeggen, zij nodigden ons uit voor een BBQ, en omdat ze een half uur van Brewarrina af wonen is het nogal gebruikelijk dat je blijft slapen (vanwege de kangoeroe's en emoe's die 's nachts op auto-koplampen afkomen).

Hun huis is wat hier een homestead wordt genoemd: het grote huis op een station, in dit geval een enorme schapenfarm (bijna 20.000 schapen). Vlakbij zijn, zoals meestal, ook nog een aantal kleinere huizen, voor de opzichter en jackeroo's of jilleroo's, de jonge mannen of vrouwen die helpen bij het werk op de farm. Denk aan veranda's rondom, afgezet met gaas tegen de vliegen, een enorme halfopen patio met giga tafel en banken, een flinke BBQ, etc.

Maar... we gingen deze keer met alle benodigde spullen naar de rivier die over hun grond loopt. In de schaduw van de bomen zaten we daar langs de oever, terwijl hun 3 dochters de diverse vislijnen in de gaten hielden. Als je bij de rivier bent, kun je immers net zo goed een lijntje uitgooien!
Murray had geen hulp nodig bij het maken van het vuur, zoals je kunt zien op de foto van Jos :) De mannen dronken bier, wij vrouwen lekker bubbelwijn (dat wordt hier voor elke gezellige gelegenheid opengetrokken, en niet alleen bewaard voor bruiloften en Oud & Nieuw). Lekker stukje vlees erbij, salade, beetje brood, mmmmm..... Echt afzien, crisis, vreselijk :)

Later op de avond gingen we de yabby-traps nog controleren. Yabbies zijn een soort kruising tussen gewone en zoetwaterkreeften... maar dan net iets anders. Ze worden met aas speciale vallen ingelokt. Er zaten al wat yabbies in, en bij het rondje de volgende ochtend zaten er opnieuw een aantal in.

De scharen en staarten worden van de levende yabbies afgedraaid, dat is effe slikken. De tienjarige tweelingdochters wilden wel helpen, maar alleen als Murray de scharen verwijderd had, de staarten durfden zij wel. Ik heb het deze eerste keer maar gelaten bij het vastpakken van een aantal yabbies... 1 stap tegelijk, dacht ik zo.

Daarna worden staarten en scharen gekookt, net als bij kreeften. Beetje zout, verder niets nodig. En dan openbreken en opeten, al dan niet met een lekkere dip! Heerlijk!! Jammer dat ze nog wat klein waren, het is nog wat vroeg in het seizoen, maar we gaan graag nog eens op herhaling.

Jac

Het nadeel van het voordeel

Vrij naar Johan Cruyff: "elk voordeel heb ze' nadeel"

Dat lijkt tijdelijk het motto hier voor ons. Waarom?

• Het examen van Jos is uitgesteld, hopelijk maar met 1 maand, we hebben nog geen bevestiging. Het nadeel lijkt eenvoudig; 1 maand later beginnen met werken. Een beetje complicerend is dat we eind oktober kort Australie moeten verlaten i.v.m. ons visum, voordat we weer 3 maanden terugkunnen. Het volgende visum aanvragen kan pas na z'n examen.
  Het voordeel: hij kan een maand langer werken en studeren. Het tempo van het spreekuur loopt al aardig op; gisteren had hij "maar" 20 minuten per patient. Hij vindt het geweldig leuk, komt helemaal afgeknoedeld thuis maar wel in z'n sas.
  
• We hebben gekozen om naar Coonamble te gaan, en denken dat dat een goede keuze is. Nadeel: er is daar voorlopig vanuit de gemeente nog geen huis voor ons, ze hebben het nu over januari... Huren lijkt niet zo eenvoudig, gebeurt alleen particulier, dus dat moet je net weten. De praktijkmanager daar doet voor ons wat ze kan; hopelijk vindt zij iets.
  
• Goed nieuws: onze container is naar zeggen dinsdag gearriveerd in Sydney! ... en wij maar hopen dat het deze keer toevallig wat langer zou duren, want waar moeten we onze spullen laten??? Gelukkig duurt uitladen en douane minstens 2 weken, en waarschijnlijk op het moment langer omdat het druk is. Maar er komt een dag dat we een telefoontje krijgen: waar moet het naartoe?
  We moeten dus ook maar opslagruimte zoeken in Coonamble. Ik blijf hopen dat ik voor de kerst toch de dozen met onze eigen spulletjes open kan maken.
  
• We weten nog niet zeker waar we de komende tijd zullen zijn. Dit weekend verhuizen we naar Collarenebri, oftewel Colli (werkelijk ALLES wordt hier afgekort :) ). Gelukkig doet Jos het hier zo goed, dat Deon het fijn zou vinden als we daarna weer terugkomen naar Bre(warrina), en daar voelen we allebei wel wat voor. Misschien moet ik op enig moment even in Coonamble zijn bij de aankomst van onze spullen, maar het ziet ernaar uit dat we zelf in ieder geval onderdak hebben tot het examen, als dat eind oktober is. Dat is prettig. Jos werkt hier lekker, ik ben maar half uurtje van Skye vandaan dus kan aan haar website verder werken (het wordt al wat!).

En dan te bedenken dat er in Bourke gewoon een huis is voor ons, als we willen. Ik vind de omgeving daar (en hier) ook mooi, lekker ruig en echt outback. Maar het is zo allejezus ver van alles...

Je hoopt maar dat je de juiste keuzes maakt.
Ach, anders geldt altijd nog: "elk nadeel heeft ook z'n voordeel"
Jac