Nog een tandje erbij

Inmiddels 7 weken na de luchtige opmerking van Jac om even contact op te nemen met Ochre. We dachten dat we terecht gekomen waren in de TGV, maar de laatste drie weken zijn er nog een paar tandjes bijgezet.

Na de gebruikelijke bureaucratie bleek het verkrijgen van de officiele papieren om te kunnen werken als GP, vrij eenvoudig. Dit is nu allemaal afgehandeld, na het nodige heen en weer emailen natuurlijk. Tussen alle bedrijven door zijn we drie keer naar Lancefield gereden om huizen te bekijken in Lancefield en de dorpen in de omgeving. De eerste keer was niet echt een succes. De meest veelbelovende huizen waren al under contract en de rest bleek toen we ze eenmaal zagen niet echt in aanmerking te komen. Wat wel nuttig was, was het contact met een makelaar die ons waarschuwde voor het feit dat het huizenprijzen in Lancefield en omgeving hoger zijn dan in Albury omdat alles relatief dichtbij Melbourne is.
Dit advies ter hand genomen hebben we maar een tonnetje erbij gedaan en 2 weken later weer enkele bezichtigingen. Een huis sprong er echt uit, een ander ook maar dat was in een verdacht buurtje met nogal was overlast, dus kwam niet meer in aanmerking. Het huis dat overbleef was schitterend maar had een paar minpuntjes, een ervan was de prijs (meer dan een half miljoen, kuch kuch). Twee huizen verder stond ook een huis te koop, beduidend goedkoper. Dit was volgens de makelaar een beetje uitgeleefd, dus verder niet meer naar gekeken. Op weg naar huis nagedacht hoe nu verder, een bod doen, maar hoeveel dan wel, etcetera.
De maandagochtend toch nog maar even op internet gekeken naar het andere huis. Foto's okay. Minpuntjes van het andere huis (geen houtkachel, geen aircon, geen schuur) waren hier geen minpuntjes. Ligging van het huis met living op het noorden, perfect. Kortom, we moeten dit huis eerst zien voordat we gaan onderhandelen over het andere huis. Maar wanneer dan, het is allemaal heel erg druk met afspraken her en der. Donderdag 17/12 was mogelijk voor een bezichtiging, dus maar weer die kant op. En vanaf dat moment gaan de afterburners aan.
17/12: bezichtiging van het huis om 13.00. Heeft likjes verf nodig maar is alles behalve uitgeleefd. Het heeft een houtkachel, een schuur, aircon, de keukenkastjes zijn al licht van kleur, doorbreken van een muur zoals in het andere huis is niet nodig. Kortom, dit is het. Even smoezen met elkaar, makelaar verstaat er toch geen hout van, soms is het handig om vloeiend Nederlands te spreken. Hop, mee naar het kantoor.
14.00 Bod. Tegenbod (niet acceptabel). Midden tussen ons bod en de oorspronkelijk prijs in gaan zitten. Wat morren aan de andere kant maar uiteindelijk wel geaccepteerd. Helemaal hyper op weg naar huis. Even onze makelaar gebeld. Ja, ons huis staat sinds ongeveer een uur ook te koop.
18/12: Er zijn al diverse mensen op de site geweest (ik email deze gegevens persoonlijk aan iedereen, mocht ik iemand vergeten, sorry, stuur ons ff een email). Er is ook een vrouw die niet op zaterdag tijdens de open dag kan komen kijken naar het huis en die wil graag een afspraak maken voor maandag. Nou wat ons betreft akkoord natuurlijk.
19/12: Open huis. Blijkt die vrouw met man en kind toch ook vandaag rond te kijken. Maar ze willen maandag met de ouders terugkomen want ze hebben nog nooit een huis gekocht. Okay, plausibel.
20/12: Rustdag, met enorm veel wind en een grote brand niet zo ver van ons vandaan, na een tijdje is dat ook duidelijk te ruiken.
21/12: 's Morgens auto voor een beurt weggebracht, huis weer op orde voor de kopers. Afspraak met de accountant voor het tekenen van de papieren betreffende het bedrijf wat ik start. Om hier te werken als GP is het fiscaal zeer aantrekkelijk om alle facturen via een bedrijf binnen te laten komen waarop het bedrijf vervolgens mij (en ook Jac) een salaris uitbetaald (Jac wordt mijn "assistente" op papier ...). Eenmaal weer thuis, even lunchje en dan lopen met hondjes terwijl de kopers het huis weer bekijken. Duurt max 20 min. zegt makelaar want jullie moeten immers naar jullie volgende afspraak. Na 25 minuten iedereen nog druk bezig, na 40 minuten berichtje van makelaar, kom maar terug. Wat blijkt, ze hebben een bod gedaan. Kan meer worden volgens de makelaar, dus hij gaat het verder regelen. Wij ondertussen naar onze notaris voor het nieuwe huis, daar wat uitleg gekregen en getekend, Dus we hebben een nieuw huis gekocht. Eenmaal weer thuis, makelaar. Alles goed, nog 10.000 erbij gekletst, wij accepteren dit bod uiteraard. Dus we hebben een huis verkocht. Pfffffffff... wat een hectiek allemaal.
22/12 Tijd om te gaan werken, nog 60 uur te gaan.

Grt
Jos

Plannen veranderen soms

Toen ik in mei van dit jaar begon te werken in Wodonga was het alleen maar positief. Het werk was uitdagend genoeg, de sfeer op de afdeling was hetzelfde als in Wangaratta, de directe collega's perfect om mee te werken en plezier te hebben. De afstand tot waar we wonen was helemaal het einde, kortom reden om een blok land te kopen en een huisje te bouwen om daar te blijven totdat we oud en versleten zijn.

Blok land werd gekocht, plattegrond werd getekend, offertes werden aangevraagd. We stonden op het punt om definitief met aannemers te gaan praten.

Dan ontploft er ineens een bom, figuurlijk gesproken, en gaat alles op het werk met rasse schreden bergafwaarts. Ik zal jullie de details besparen maar het heeft inmiddels al geleid tot het vertrek van twee vaste krachten die er al jaren werkten. Er staan al een paar andere vertrekkers op de nominatie omdat ze zoekende zijn. Artsen hier in Australie die zoeken naar een nieuwe baan hebben meestal niet veel meer dan een paar weken tot maanden nodig.
Na een akkefietje met een "paperpusher", waarin ze mij en nog drie andere artsen ten overstaan van de gehele afdeling zwaar beledigde, was voor mij ook de maat vol en begon ik na te denken over iets anders. Terug naar Wangaratta zou een optie zijn, maar dat zou weer autorijden betekenen. Toch maar even gaan praten, zij zochten op dit moment geen senior, vermoedelijk vanaf februari maar dat was niet zeker.
Twee weken geleden roept Jac tussen neus en lippen door, misschien even met Ochre praten, de organisatie die ons hier naar toe heeft gehaald. Zo gezegd zo gedaan, daarna is alles in een gigantische stroomversnelling terecht gekomen. Vorige week vrijdag gesprek gehad in Lancefield (1 uur noordelijk van Melbourne) om daar te  beginnen als huisarts. Maandag bericht dat ik kon beginnen, gisteren mijn registratie aangevraagd, vanochtend gehoord dat alles okay is, dus werd er geopperd of ik per 1 februari zou kunnen beginnen. Gezien de situatie op het werk heb ik daar uiteraard JA op gezegd.

Het blok land houden we, het plan is namelijk om over 4 jaar met pensioen te gaan en dan hier terug te komen in het huis dat we tegen die tijd gebouwd hebben.

Pfffff, en nu zit ik uitgeteld op de stoel omdat ik twee dagen lang in en rondom huis aan het opknappen ben geweest voor het geval dat ....

We houden jullie verder op de hoogte.

Jos/Jac