Even vlug een update zonder foto's want ik krijg veel mailtjes of het goed gaat.
Kort gezegd; ja hoor!
Het verhaal:
Woensdag op de valreep de 2e chemo gekregen. Elke keer moet ik daags tevoren bloed laten prikken om te zien of (met name de witte) bloedcellen weer genoeg zijn hersteld; alle bloedcellen krijgen een opdoffer met chemo en zakken geleidelijk in een dag of 10, waarna ze weer opklimmen. Witte bloedcellen heb je nodig voor je afweer, dus die moeten de kans krijgen om genoeg te klimmen voor ze weer een dreun krijgen anders ben je te kwetsbaar voor ziektes zonder veel afweer te hebben.
Mijn score daags tevoren was te laag, voor de kenner; neutrofils 1.2, en dat moest 1.5 zijn. Halverwege, op dag 9, was de score 0.8, en dat maakt dat ik in de categorie val van mensen wiens neutro's diep zakken, en dan ook nog traag herstellen. Ik moest dus even ter plekke bloed laten prikken, kon inmiddels genoeg bijgekomen zijn.
Geen punt... behalve dat de analysemachine het net begaf toen ik geprikt werd. Dat betekende dat het monster, met een aantal andere spoedjes die nog geprikt moesten worden, van Wodonga (20min van Albury) naar Albury vervoerd moest worden voor analyse. Dan weet je het wel; komt daar vast onderaan de "spoed" te liggen, moet dan doorgefaxt worden, en die fax ook bekeken... Affijn, met de lange wachttijd de 1e keer nog vers in het geheugen, zijn Jos en ik met afgave van ons telefoonnummer naar huis gegaan. Thuis een was opgehangen, de vaatwasser uitgeruimd en de reisverzekering voor Bali (laatste week augustus!!) geregeld.
Toen, 2 uur later, zelf maar eens gebeld; oh ja, de fax was net binnen gekomen!! Yep, tuurlijk... Maar gelukkig was het goed nieuws, score van boven 1,7 voor neutro's dus het kon doorgaan. Ik was er klaar voor, had de slechte nachtrust gehad, dan maar liefst gewoon doorknallen hoor.
Dus weer teruggereden en amper hoeven wachten waarna de 3,5 uur doorlooptijd weer soepel verliepen. Jos was bij me, maar toen het infuus goed liep is hij lekker naar huis gegaan. Ik heb plezier gehad met de nurses, veel betere info over de medicijnen gekregen, lekker kruiswoordpuzzeltjes gemaakt (bedankt voor alle boekjes, zelfs Jos is ermee begonnen, haha!!), en een beetje gelezen. Alles bij elkaar weer een lange dag; om 9.20 waren we bij de oncologe, om 16.30 reden we naar huis. Maar goed.
Om te voorkomen dat mijn neutro's opnieuw zo diep zakken en niet op tijd terugklimmen moest ik 24 uur later, gisteren, mezelf een spuitje toedienen met een middel om m'n beenmerg aan te sporen meer (witte? of alle?) bloedcellen te maken. Mogelijke bijwerkingen daarvan wil je niet weten... maar dat geldt voor de chemo zelf ook denk ik dan maar. Botpijn dit weekend is het meest voor de hand liggend, maar schijnt met normale pijnstillers goed te hebben te zijn. Ach ja, moet eerst nog maar eens gebeuren. De mogelijke anafylactische shock is niet opgetreden, da's alvast mooi!
Woensdagavond, ruim na het avondeten, werd ik voor het eerst misselijk in een mate waar ik echt last van had. Een tablet had een beetje effect, maar het was een lastige avond. De nieuwe slaaptabletten die ik gekregen heb schenen ook tegen misselijkheid te werken, dus die heb ik maar eentje gepakt. Of het tegen misselijkheid hielp weet ik niet... ik viel heerlijk in slaap! Ben er 's nachts maar 1 x uit gehoeven en heb tot net na 7u geslapen, dat moet m'n beste nacht zijn geweest sinds de diagnose op 1 mei, heerlijk! En ik werd wakker nagenoeg zonder misselijkheid.
Net als de eerste keer ben ik weer wat moe, en doe dus niet zoveel. Kleine klusjes; even een was ophangen of opvouwen, vaatwasser uitruimen, dat gaat wel. Koken duurt nog wat te lang; gelukkig heb ik een prima kok in huis! 's Middags val ik automatisch een half uurtje of uurtje in slaap, prima. Ik doe wat emailtjes en whatsappjes. M'n eetlust is ook wat beter dan vorige keer, dus dat is fijn. Oh ja; m'n smaak is weer een heel stuk hersteld van die rare zoute dip.
Heb vanochtend weer voor het eerst met Hope gelopen, en daar hebben we allebei van genoten.
Dus; 2 FEC's down, 1 to go! En dan over naar lichtere chemo, volgens de oncologe. Bring it on and let's get it over with!
Jac
PS: ik dacht even een kort blogje te schrijven maar ik geloof dat ik dat niet kan... net zoiets als kort praten, nee, niet mijn ding :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten