Naughty boy

Er is weer het een en ander gebeurd de afgelopen weken, dus tijd voor een blogje dacht ik zo. Om te starten eerst maar eens inhaken op de titel. Stel je voor je hebt avonddienst op de Emergency Dep. van Wangaratta hospital. Het is een bovennormale dienst en als klap op de vuurpijl wordt er om 20.00 uur een vrouw binnengebracht die vermoedelijk een lichte hersenbloeding heeft doorgemaakt. Dit gebeurt vrijwel dagelijks dus je begint je routine af te werken. Totdat plots na enkele minuten de vrouw crasht. Ze reageert nergens meer op, heeft problemen met ademen, begint epilepsie neigingen te vertonen, kortom vertoont enige achteruitgang. Dit gebeurt, gelukkig, niet dagelijks, dus ineens ben je niet meer routinematig bezig. Met eenvoudige maatregelen probeer je de ademweg te herstellen maar dat lukt niet. Medicijnen worden opgetrokken om de epilepsie te beteugelen. De anesthesist wordt gebeld want intubatie en sedering lijkt noodzakelijk. Je krijgt echter geen lucht naar binnen, dus dan zelf maar intuberen. Medicijnen spuiten, patient komt tot rust, anesthesist arriveert en zet nog wat puntjes op de bekende i. Spoed CT verricht, massale bloeding, patient moet naar Melbourne. Je regelt het vervoer, vliegtuig zal er binnen 1.5 uur zijn. Bloeddruk crasht, patient heeft centrale lijn nodig, je hebt dit een paar keer gedaan maar steeds onder voor de patient stabiele omstandigheden. Je staat op het punt dit te gaan doen wanneer het personeel van Melbourne arriveert. Zij nemen het over, je kan eindelijk naar huis, het is inmiddels middernacht en je staat nog stijf van de adrenaline. Nou zul je wellicht denken, ja, nou en, da ken gebeure, it's all in the game. Dit hele verhaal is nodig om je in de stemming te brengen ja. Ik ben nog niet klaar. Het is middernacht, geen kip op de weg, ik vergeet even de snelheids limiet. En even later rijdt er natuurlijk blauw blauw achter mij. Heb ik dat weer. Ik probeer deze diender uit te leggen wat er aan de hand is geweest de afgelopen uren en waarom ik waarschijnlijk over de limiet ben gegaan. Zegt deze godvergeten lapzwans, inconsiderable prick en enkele andere termen zoals ik hem in het Engels omschreef:"Misschien zou u dan helemaal niet moeten rijden". Get real, come back to Earth, en nog enkele andere gedachten flitsen langs, maar ik spreek die niet uit natuurlijk. Okay lapzwans, geeft me het ticket dan maar. Blijkt dit niet alleen geld te gaan kosten, 328 dollar en vier strafpunten, maar ook een maand ontzegging van de rijbevoegdheid in Victoria (soms is het gelukkig dat ze hier staten hebben). Dit is notabene voor een EERSTE overtreding, dat willen zeggen geconstateerde overtreding, ik rijd meestal iets te hard namelijk op dat deel van de weg, maar dat hoeft oom agent natuurlijk niet te weten. Ik ga in eerste instantie helemaal door het lint, ik kan dan namelijk mijn werk niet meer bereiken. Maar met deze lapzwans is niet te praten. Onderweg naar huis reageer ik mijn frustatie af door rustig naar de radio te luisteren en na te denken hoe ik dit ga oplossen. Totdat ik mij bedenk dat ik nu ook een maand vrij kan nemen. Onbetaald verlof zou vanwege het tekort aan artsen een groot probleem zijn en waarschijnlijk niet toegekend worden. Maar als ik mijn werk niet kan bereiken ..... Dus een email gestuurd met het hele verhaal en de diverse omschrijvingen van deze diender. Krijg ik een antwoord terug dat ze mij noodgedwongen vrijgepland hebben voor de maand Mei en onder de indruk zijn van de opgedane Engelse terminologie in de afgelopen jaren.

En daar hebben we Cruyff dan weer:"Elk nadeel heb zijn voordeel".

Kort na dit hele gebeuren bevinden we ons in de King Valley waar we 's nachts heerlijk in een caravan sliepen onder een winter dekbed en met een lekker zonnetje besluiten om te gaan vissen. Enkele dagen daarvoor hebben we spullen gekocht en heb ik op internet gezocht wat we moeten weten als we besluiten te gaan vissen. Bovendien moeten vergunningen geregeld worden; ik wil niet weer een boete krijgen. Tussendoor nog even Paella gemaakt op de BBQ want met het gaskacheltje is het op het terras nog steeds goed vertoeven.

Tot slot kort nog even iets anders.

Mijne schat heeft besloten dat ze levens gaat redden. Ze is lid geworden van de SES (State Emergency Service). Ze zal ongetwijfeld binnenkort zelf uitgebreid verslag doen van haar belevenissen, maar ik kon jullie deze outfit niet onthouden. Het komt nu allemaal goed in dit land. Jac heeft alles buiten het ziekenhuis in de hand en ik probeer er in het ziekenhuis het beste van te maken. Jos