Wijzer?

Het wachten is nog steeds op bericht over ons visum. Vrijdag ben ik even langs gegaan bij onze migratie agent met wat vragen.
Ben het volgende aan de weet gekomen:
- De minister beslist hoeveel permanente visa er in een bepaalde maand worden uitgegeven.

- Elk soort permanent visum heeft een bepaalde prioriteit, en onze aanvraag gebaseerd op mijn werk plaatst ons in de 3e categorie qua prioriteit.

- In een maand wordt het quotum eerst opgevuld met de 1e categorie-aanvragen die behandeld zijn, aangevuld met 2e categorie, dan 3e zolang als er plaats is, etc.

Als je visumaanvraag wordt behandeld, en goedgekeurd, dan kom je dus in een wachtrij tot je binnen het quotum valt. Je hoort niet dat de behandeling is afgerond, en ook niet of het is goedgekeurd, totdat er plaats voor je is. Ons soort visum wordt in Adelaide behandeld, en er is geen mogelijkheid om contact te hebben met de casemanager die je aanvraag in behandeling heeft; bellen kan niet, op e-mails wordt niet gereageerd.

Alle gegevens die Immigratie in december jl aan ons vroeg hebben ze nu. Nu gaat een periode in waarvoor geldt "geen nieuws is goed nieuws" want als het visum afgekeurd zou worden dan horen we het.

Heel veel tijd om op deze aanvraag te wachten hebben we niet, want begin mei loopt ons huidige visum af. Dan moeten we of het land uit, of kort voor die tijd opnieuw een 2-jaar visum aanvraag doen om legaal hier te blijven. Dit vereist wel een werkgever die meewerkt, wat niet altijd even makkelijk is.

Om technische redenen mogen we die aanvraag voor een 2-jaar visum hier afwachten, maar de huidige visum-procedure niet. En in de tijd dat die nieuwe aanvraag loopt zal er dan waarschijnlijk beslist worden over ons permanente visum. Het is dus behoorlijk spannend.

Na dat bezoek aan de migratie agent dacht ik "ik weet nu meer, maar ben er niets wijzer geworden...".

De lange onzekerheid maakt het niet altijd even makkelijk om te genieten van de fijne dingen. Bijvoorbeeld het feit dat Jos sinds begin februari als Senior arts op de EHBO werkt en betaald wordt, nog maar 3 dagen per week werkt en 1 weekend per maand. En dat de plantjes in de tuin groeien en bloeien. Dat we gezond en samen zijn en feitelijk niets te klagen hebben. Soms is het nodig om daar bewust bij stil te staan, en niet teveel te piekeren.

En dus gewoon speculaasjes te bakken om mee te nemen naar een lunch afspraak. Of m'n haar na een knipbeurt voor de grap eens stijl te laten fohnen... ik ben toch maar weer voor de krullen gegaan!!!

Jac