Grote grijns

Na ons bericht dat we mogen blijven worden we veel gevraagd waarom we naar het buitenland moeten om ons visum op te halen. Dat is een gevolg van dit specifieke visum (er zijn heel veel soorten permanente visa); dit is een visum waarvan verwacht wordt dat het in het buitenland wordt aangevraagd. Je mag het ook vanuit Australie doen, maar je wordt beschouwd als niet (of niet permanent) in Australie wonend. Daarom wordt verwacht dat je het visum dus ook in het buitenland ophaalt... een soort "dus" die we nog steeds niet echt begrijpen, maar het is nou eenmaal zo.

We moeten 8 werkdagen het land uit, zo lang duurt het maximaal om elders e.e.a. te regelen bij de Australische ambassade. Waarschijnlijk gaat het sneller in Nieuw Zeeland, maar mogelijk heb je al die dagen nodig in bijvoorbeeld Indonesie... Ach ja, het heeft ook z'n voordelen om zo'n twee weken het land uit te "moeten", we maken er een fijne vakantie van.

We hebben het natuurlijk al flink gevierd intussen! Vrijdagavond zijn we saampjes sjiek uit gaan eten; ik ben lekker voor de kreeft gegaan!

Kerry & Scott waren dit weekend in de King Valley, op zo'n 1,5 uur van hier, en nodigden ons uit om van gisteren op vandaag in de logeerkamer van hun gehuurde huisje te logeren, zodat we het samen konden vieren.

Daar zijn we gretig op ingegaan, en rond lunchtijd kwamen we daar aan. Na een heerlijke lunch in een wijnhuis (het is weer een wijngebied!) hebben we wat rondgereden, een wandelingetje gemaakt naar een (droog) watervalletje en langs een stuwmeer. 's Avonds was er een fund raising feest bij de lagere school in het dorp, waarbij iedereen welkom was. Gratis eten en drinken (en heerlijk!) en muziek op de koop toe. De buitjes van de middag waren over, en we genoten van een heerlijke avond buiten in een groep onbekenden... maar je hebt altijd snel aanspraak, dus het was gezellig. We hebben een flinke donatie gemaakt voor het schooluitstapje! Na nog een poosje kaarten in het huisje zijn we tevreden naar bed gegaan.

Vanochtend hebben we na het ontbijt in het huisje een flinke poos gekletst met de eigenaar van het wijnhuis die ook het huisje verhuurden. Ze beginnen binnenkort met kooklessen (er zitten daar allemaal italianen, mmmmm!!!!) dus we zullen vast nog eens teruggaan. Wij vonden het iets te vroeg om hun wijn te proeven (rond 11u), maar Scott liet zich niet weerhouden :)

Daarna op een terrasje nog een poosje zitten kaarten, waarna we naar huis gingen.

Deze week gaan we onze "verplichte" vakantie boeken. We zullen in de periode van 21 mrt tot 4 april weg zijn, Nieuw Zeeland ligt het meest voor de hand, maar misschien is Hawaii wel een optie... Kortom; nog meer te genieten binnenkort!

En dan ben ik ook nog van plan om een paar weekjes naar NL te komen in jullie zomer. Maar dat kan pas na onze al geplande vakantie met Kerry en Scott eind mei/begin juni, waarschijnlijk naar tropisch Darwin in het noorden. Kortom; allerlei leuke plannen!!! We gaan even flink schade inhalen, en lekker genieten van het hier ook echt mogen zijn.

Jac

WE MOGEN BLIJVEN!!!

Ongelooflijk...!!!

Vanmiddag kort na 12 uur liet Jos een bericht achter op mijn voicemail "Jac, wil je me even bellen, want we moeten snel een vlucht naar Nieuw Zeeland boeken, als je begrijpt wat ik bedoel!".
Nou, dat begreep ik wel, het kon maar 1 ding betekenen: ons permanente visum is goedgekeurd!! Trillend van de zenuwen die eruit kwamen, met tranen over m'n wangen belde ik Jos terug, en vroeg nog even voor de zekerheid "Dit is toch geen grapje he?".

Thuisgekomen was er echter al een email van onze migratie-agent. Het enige wat we moeten doen is het land ongeveer 2 weken verlaten om in het buitenland ons visum op te halen en Immigratie te laten weten wanneer we weg zijn en waar naartoe. Dit omdat dit specifieke visum alleen buiten Australie afgehaald kan worden (vraag me niet waarom, ik heb het al opgegeven om het te begrijpen :) ).

Ineens is dus alles rondgekomen, net nu we de zenuwen kregen of het wel op tijd kwam. Ja dus, het is op tijd!!

We zijn zooo blij, dit lost alle ellende op. Nu kunnen we vrijuit kiezen wie waar werkt en hoeveel uur per week en waarom :)

Ik heb zojuist een tafel gereserveerd in de Fine Dining Room (heeeeerlijk eten!), en met Jos afgesproken dat we een taxi naar huis nemen na het eten... er zullen wel enkele hersencelletjes sneuvelen door de wijn vanavond... :)

Een heel blije Jac

Wijzer?

Het wachten is nog steeds op bericht over ons visum. Vrijdag ben ik even langs gegaan bij onze migratie agent met wat vragen.
Ben het volgende aan de weet gekomen:
- De minister beslist hoeveel permanente visa er in een bepaalde maand worden uitgegeven.

- Elk soort permanent visum heeft een bepaalde prioriteit, en onze aanvraag gebaseerd op mijn werk plaatst ons in de 3e categorie qua prioriteit.

- In een maand wordt het quotum eerst opgevuld met de 1e categorie-aanvragen die behandeld zijn, aangevuld met 2e categorie, dan 3e zolang als er plaats is, etc.

Als je visumaanvraag wordt behandeld, en goedgekeurd, dan kom je dus in een wachtrij tot je binnen het quotum valt. Je hoort niet dat de behandeling is afgerond, en ook niet of het is goedgekeurd, totdat er plaats voor je is. Ons soort visum wordt in Adelaide behandeld, en er is geen mogelijkheid om contact te hebben met de casemanager die je aanvraag in behandeling heeft; bellen kan niet, op e-mails wordt niet gereageerd.

Alle gegevens die Immigratie in december jl aan ons vroeg hebben ze nu. Nu gaat een periode in waarvoor geldt "geen nieuws is goed nieuws" want als het visum afgekeurd zou worden dan horen we het.

Heel veel tijd om op deze aanvraag te wachten hebben we niet, want begin mei loopt ons huidige visum af. Dan moeten we of het land uit, of kort voor die tijd opnieuw een 2-jaar visum aanvraag doen om legaal hier te blijven. Dit vereist wel een werkgever die meewerkt, wat niet altijd even makkelijk is.

Om technische redenen mogen we die aanvraag voor een 2-jaar visum hier afwachten, maar de huidige visum-procedure niet. En in de tijd dat die nieuwe aanvraag loopt zal er dan waarschijnlijk beslist worden over ons permanente visum. Het is dus behoorlijk spannend.

Na dat bezoek aan de migratie agent dacht ik "ik weet nu meer, maar ben er niets wijzer geworden...".

De lange onzekerheid maakt het niet altijd even makkelijk om te genieten van de fijne dingen. Bijvoorbeeld het feit dat Jos sinds begin februari als Senior arts op de EHBO werkt en betaald wordt, nog maar 3 dagen per week werkt en 1 weekend per maand. En dat de plantjes in de tuin groeien en bloeien. Dat we gezond en samen zijn en feitelijk niets te klagen hebben. Soms is het nodig om daar bewust bij stil te staan, en niet teveel te piekeren.

En dus gewoon speculaasjes te bakken om mee te nemen naar een lunch afspraak. Of m'n haar na een knipbeurt voor de grap eens stijl te laten fohnen... ik ben toch maar weer voor de krullen gegaan!!!

Jac