Jos ziet Abraham

Een bijzondere verjaardag voor Jos afgelopen weekend, en dus een bijzondere manier om het te vieren. Nu eens geen bbq, maar een zelfgekookt Indonesisch buffet. Jos begon dagen vantevoren al met inkopen en koken. De meeste ingredienten konden we gelukkig krijgen! En... overblijfselen van de meeste daarvan zullen we voorlopig ook nog wel in de kast hebben staan :) Zaterdagavond vierden we de verjaardag, die dit jaar op zondag viel.

Jos wist dat ik een cadeau voor hem bekokstoofd had, maar had geen idee wat het zou zijn. Het is me zowaar gelukt om het er niet uit te flappen, en het voor me te houden zodat het een echte verrassing bleef!

Jos: "Mmm... is dat een painokruk? De kaart nog maar eens lezen. En wat doet die trailer hier???
Crickey, het is echt een piano!!! Zou ik het nog kunnen? Ja hoor; nog veel bij te leren, maar het is toch wel erg leuk. Wow!".

Natuurlijk moet er wel IETS ge-bbq-ed worden, en daarbij krijgen we hulp. Intussen zijn Jos en ik gasten aan het verwelkomen en de verschillende gerechten aan het afbereiden / opwarmen. De gasten genieten alvast van een drankje.

Vele handen maken licht werk, en als alles klaar is en uitgestald in de keuken wordt er gretig opgeschept. Wij dachten dat we plenty vlees hadden (ruim 6 kg voor 20 mensen), maar in no time was de eerste lading op. Gauw de laatste sateetjes en gehaktballetjes gebakken... er bleef maar een kruimpje gehakt over, een beetje rijst en een restje groente, ongelooflijk!

En als toetje: door Kerry gebakken Indonesische nootmuskaat-taart (heerlijk!), met ijs / slagroom. Een zeer geslaagde avond, lekker eten, gezellig samen met vrienden.

De piano was niet de enige verrassing: Steve & Annette uit Adelaide (10 uur rijden), vrienden die we 3 jr geleden op vakantie hier hebben leren kennen, hadden we uitgenodigd maar natuurlijk niet verwacht. Zij hadden echter het vliegtuig gepakt en stonden onverwacht voor de deur. Wat een eer!

Na het ontbijt met Sheila uit Melbourne (bij wie ik vorig jaar logeerde toen Jos in het ziekenhuis lag) die ook gezellig was gekomen en blijven slapen, ging ik hen ophalen in hun motel. We hebben nog genoeglijk in de tuin een poos bijgekletst, tot we hen naar het vliegveld moesten brengen.

Toen volgde de laatste verrassing voor Jos: een heerlijke 3-gangen lunch met Kerry & Scott bij een restaurant op een prachtige plek op een klein uurtje rijden. Het was heerlijk weer, wij waren de enige gasten en zaten heerlijk buiten op het terras te genieten van een zalige maaltijd. Foto's hiervan hebben we (nog) niet; ik had de camera vergeten, foto's van een geleende camera volgen.

Het was een weekend vol plezierige verrassingen, en daarmee is dit kroonjaar voor Jos goed gestart!

Jac