FOUT????!!!!!

Onze aanvraag voor permanente visums is afgekeurd...

Huilen, vloeken, ongeloof, boosheid, alles heeft de revue gepasseerd.

Maar de kop is weer een beetje helder. Wat is de situatie:
Deze aanvraag was wederom gebaseerd op het feit dat ik verpleegkundige ben, en als zodanig geregistreerd bij de Nursing Board in NSW. We voldoen verder ook aan alle criteria, alle papieren waren er, dus het zou een makkie zijn.

De afwijzing meldt:
1) mijn qualiteiten zijn NIET beoordeeld door de relevante instantie, want dat zou de Australian Nursing and Midwives Council zijn (ANMC).
2) er is wel een beoordeling gedaan door een andere relevante instantie, de NSW Medical Board, maar die was negatief.

Onze ideeen hierbij:
a) Heeft onze migration agent een fout gemaakt en niet goed gezien dat ik op nationaal nivo (ANMC) beoordeeld moest zijn en dat staats-nivo niet genoeg was? Ja en nee: de immigration website zet op 2 verschillende pagina's 2 verschillende antwoorden. Op de ene pagina is het "ANMC", op de andere pagina ANMC of de staat nursing board. En dat laatste heb ik wel.
b) De beoordeling door de ANMC bestaat uit: opsturen van mijn registratie bij de NSW nursing board, $200 betalen en zij sturen 100% gegarandeerd een standaardbrief dat het in orde is: een formaliteit dus!!!
c) Medical Board? Ik heb nooit iets met de medical board te maken gehad als nurse. Jos wel, en dat was in NSW inderdaad negatief. Maar ik ben positief beoordeeld door de nursing board, dus dat lijkt een foutje van immigratie.

"Leuk" detail: bij dit specifieke visum is er GEEN recht om in beroep te gaan. We hebben sterk het gevoel dat er een fout is gemaakt dor immigratie, zoals bij punt c) beschreven, maar officieel kunnen we nog steeds niet in beroep gaan.

Nou zijn wij (of in ieder geval ik) inmiddels op het punt beland waar opnieuw over ons heen laten lopen geen optie meer is. Ik heb het gevoel dat ik bij dit zoveelste moment van onrecht echt moet terugvechten anders kan ik mezelf niet meer aankijken in de spiegel.
Dus heb ik eindelijk gedaan wat vrienden ons al heel lang aanraden: ik ben naar een parlementslid gestapt. Het is mogelijk om een afspraak te maken met je lokale parlementslid en vragen voor te leggen.
Na contact met een van haar medewerkers werden we verzocht om direct alle relevante papieren op te sturen/langs te brengen, in afwachting van een afspraak. Gelukkig zitten ze in Albury, dus heb ik diverse papieren daar gedropt. Zij hebben inmiddels al geinformeerd bij Immigratie om opheldering te vragen. Hun contactpersoon moet nog reageren.

Vandaag zijn we ook bij onze migration agent geweest, die wij betalen om ons te helpen met de aanvraag en het hele proces. Behalve toegeven dat hij een fout heeft gemaakt en dat we een nieuwe aanvraag op zijn kosten kunnen doen, heeft hij ons geadviseerd om zo snel mogelijk die nieuwe aanvraag weg te doen.
Intussen zijn helaas wel diverse papieren verlopen, dus moeten we een aantal dingen opnieuw doen. Zo was onze engelse test maar 2 jaar geldig en inmiddels verlopen. We moesten die voor de medical en nursing board allebei op academisch niveau doen, en moesten slagen met minimaal 7,5 (Jos) /7 (Jac) voor elk onderdeel. Nu, na 2 jaar in Australie en ook hier werkend, moeten we het voor immigratie opnieuw doen op algemeen niveau (dus lager), en hoeven we maar een 5 voor alle onderdelen te halen... echt een nuttige test dus!
Een nieuw medisch onderzoek komt ook om de hoek kijken en oh ja, de politie-check was ook maar een jaar geldig. Uiteraard kost dat allemaal geld, we hebben het al gauw over duizenden dollars.
Maar ja, puntjes op de i... het moet nou eenmaal... bureaucratie, je kunt er niet tegen vechten.

Of toch wel?? We wachten het effect van de acties van ons parlementslid gespannen af. Maar wat zij ook kan bereiken, het zal tijd kosten. En al die tijd blijf ik gevangen in een job die ik steeds onaangenamer ga vinden...

Tja. Slikken en maar weer doorgaan.
Jac

Wintertuin

Sinds zes dagen is het hier officieel winter en beter weer om in de tuin te werken krijg je niet, dus maar weer aan de slag. Het stuk van de tuin naast ons huis dat we afgedekt hadden met landbouw plastic was nu aan de beurt. Dit afdekken was nodig om het hardnekkige gras af te laten sterven. Dit gras, waarvan ik de naam nauwelijks uit kan spreken laat staan opschrijven, droogt in de zomer helemaal uit. Na verloop van tijd lijkt het wel stro en als je dat voor het eerst ziet geloof je niet dat het met een beetje hemelwater weer helemaal opfleurt. Kortom, niet kapot te krijgen, gunstig met dit klimaat. Ongunstig indien je het gras kwijt wil omdat je op die plek iets anders wil planten :)


Murray, uit Bourke, gaf ons de tip het gras een paar weken te bedekken met landbouw plastic. Het gras sterft dan af volgens hem en vervolgens moet je het verwijderen. Nou schep je dit gras niet zomaar even eruit, daar is apparatuur voor nodig, een Rotary Hoe. Rond draaiende messen snijden het gras kapot en maken de grond los. Vervolgens kun je het gras min of meer "eenvoudig" opscheppen, in de kruiwagen gooien en vervolgens enkele meters verderop dumpen. Een andere keer, wanneer de spieren het weer toelaten, moet deze berg naar de tip getransporteerd worden, de lokale afval dump.

Zo'n rotary hoe is onmisbaar voor klussen zoals deze, maar de randjes, ja daar kan het apparaat niet bij. Dat moet dus ouderwets met de hand gebeuren.
Een paar uur later is de klus geklaard, het gras is eruit, een berg gras/aarde hebben we er voor teruggekregen. Nu moet er natuurlijk weer iets nieuws terug in. Dus weer naar het dichtstbijzijnde tuincentrum, we zijn daar inmiddels goed klanten geworden. Wat stenen voor een pad, zand om eronder te leggen, beton om de randjes af te smeren, blokken om een cirkel te kunnen leggen met een boom in het midden en kiezels om het geheel op te vullen zodat er minder water verdampt in de zomer. Een paar honderd dollar lichter gaan we met een veel te zware aanhanger richting huis, maar ja wie let daarop hier in Aussie.

En thuis moet natuurlijk alles weer uit de aanhanger, stenen en blokken een beetje verspreid neerleggen, is handiger straks als we het pad en dergelijke gaan leggen, zand en beton op aparte hoopje, kortom onze tuin bestaat inmiddels voornamelijk uit hoopjes stenen, zand, beton, aarde, gras, aanmaak houtje, etc.

Na twee dagen hard werken, de tweede dag met veel spierpijn, is het uitzicht er niet beter op geworden, de spierpijn ook niet overigens. Geduld is een schone zaak, over een tijdje moet het er weer goed uit gaan zien.

Verder geen nieuws van het visa front; het is ook nog maar 6 maanden geleden dat we de aanvraag voor het nieuwe visum hebben ingedien. Je kunt niet verwachten dat het zo snel gaat, toch?!
Jos

PS: de lilly pilly's in de achtertuin zijn volgens ons toch echt al iets gegroeid... denken we. Jac