Albury Goldcup Race

Wat een mazzel!

In de afgelopen week begon ik op dinsdag fulltime te werken (of eigenlijk, er geld mee te verdienen) en de eerste vrijdagmiddag is een lokale vrije middag vanwege de paardenraces. Dat is nog eens geluk hebben. Want al heb ik maar 3,5 dag gewerkt deze week, het is flink vermoeiend. Ik weet nog lang niet alle materialen te vinden, kan niet altijd op de juiste engelse termen komen, heb geen eigen werkplek (de praktijk groeit gigantisch uit z'n jasje) en nog geen eigen computer. Dus het is continu zoeken naar vrije ruimte, toegang tot een computer, woorden en spullen. Geloof me; daar word je moe van :)

Maar gistermiddag was dat snel vergeten. De belangrijkste paardenrace in Albury is de Goldcup race-dag; meerdere races in de middag met als hoogtepunt de Goldcup race. Waarom het altijd op vrijdag gehouden wordt is mij niet bekend, maar vanwege de halve vrije dag vind ik het best...

De praktijk werd gesloten, en als bedrijfsuitje ging iedereen naar de races.

Gedurende de afgelopen dagen werd er op het werk flink over gesproken, vooral door de dames: Wat doen we aan? Wie heeft er een hoed in de bijpassende kleur? Om nog maar niet te spreken van schoenen en tasjes.

Rijkelui kopen elk jaar een nieuwe outfit voor deze belangrijke dag, maar wij combineerden gewoon wat we hadden. Ik kon een felgroene zogeheten "fascinator" lenen van een collega (dat ding in m'n haar, zie foto), een bijpassende tas van Kerry, en met m'n eigen groene oorbellen en ketting, en een zwart jurkje, vond ik dat ik me er aardig uitgered had.

In de winkels zie je al wekenlang bijzondere jurkjes, schoenen en hoeden voor de "grote dag", en lokale radio en tv besteden er ook veel aandacht aan. Er was een "fashion on the field" mode-wedstrijd voor dames en voor heren, maar ook buiten die wedstrijd zag je prachtige hoeden, mooie jurken, en mannen in strakke pakken. Of juist in grappige vreemde outfits, voor mannen mag dat blijkbaar.

Grote bedrijven plaatsen markiezen naast de racebaan, en genodigden kunnen met een pasje naar binnen; ja, er is controle bij de ingang van elke tent, vandaar die ontsierende kaartjes met blauwe linten om onze nek.

Als je mazzel hebt krijg je een uitnodiging voor een tent met heerlijke drankjes en hapjes, en wij hadden mazzel! Myers, een grote winkelketen, had een speciale "pamper"(verwen)-tent voor de dames ingericht, waar je make-up bijgewerkt kon worden. Zelfs het weer werkte mee; het was met 27 graden en een lekker zonnetje de warmste dag van de week.

Met een biertje of een glaasje bubbels in de ene hand, en regelmatig een lekker hapje in de andere, vermaakten wij ons prima in onze markies, kletsend met collega's, vrienden, en bekenden van vrienden van andere medische lui uit de buurt, en daar de partners van... of zoiets...

's Avonds zijn we met een paar collega's en aanhang lekker een hapje gaan eten, en daarna tevreden naar bed. Ja, zulke werkweken wil ik wel vaker.

Oh ja; er waren natuurlijk ook paardenraces, zou je bijna vergeten :)

We hebben allebei een klein gokje gewaagd. Het is echt spannender; je geeft je paard en resultaat aan bij een bookie, betaalt hem, krijgt een kaartje en bent automatisch ineens betrokken bij die race want je wilt toch graag dat jouw paard wint. Helaas was het resultaat voor ons slechts een iets lichtere portemonnee.

Gelukkig maar dat m'n eerste weeksalaris net gestort was...

Jac