Maar goed, we waren dus zaterdag uitgenodigd voor de bruiloft van Laura en Rohan. Laura is een dochter van onze beste vrienden Kerry & Scott, en wel degene met wie we het beste contact hebben. We waren zeer vereerd met de uitnodiging, zeker omdat we ook al bij het verlovingsfeest in Sydney waren. De bruiloft werd gelukkig hier in de buurt gevierd, maar 3 kwartier rijden.
Alles was uitstekend georganiseerd, vanaf de bus die ons naar de locatie bracht en weer terugbracht in Albury aan het eind van de dag, tot de bloemen, het eten; echt, aan elk detail was gedacht. We begrijpen nu waarom zowel Kerry & Scott als de ouders van Rohan er de laatste maanden zo druk mee zijn geweest!
Stel je een bruiloft voor zoals je die in Amerikaanse films ziet: op een prachtige tuinlocatie, stoelen voor de ouderen en verder staat iedereen er gezellig om heen. Een mooi prieeltje, zon, 4 bruidsmeisjes (!) en evenveel ... tja, hoe noem je het mannelijk equivalent eigenlijk? In het Engels heet het groomsmen, maar hebben wij daar ook een mooi woord voor? Niet dat ik zo kan bedenken.
Afijn, de vrienden wachten dus met de bruidegom, en dan komen een voor een de bruidsmeisjes in hun prachtige jurken met bijpassende boeketten. Daarna een bloemenmeisje en -jonkertje... die zo jong was dat hij het liefst alle rozenblaadjes op 1 plek uitstrooide, schattig. En uiteindelijk de prachtige bruid aan de arm van haar vader Scott.
De ceremonie werd aangekleed door een gedicht van een van de opa's en een lied gezongen door Kerry en haar 2 zussen; het is een zeer muzikale familie die graag, en mooi, zingen. Daarna natuurlijk alom felicitaties onder het genot van een heerlijk glaasje champagne.
Wij kennen inmiddels aardig wat familie en vrienden, dus hebben ons uitstekend vermaakt. Na de canape's later op de middag volgde een uitgebreid etentje met alle 120 gasten, doorspekt met grappige en soms ontroerende speeches.
En daarna natuurlijk heerlijk dansen, met een wereldberoemde DJ die hier uit Albury komt en nog steeds ook gewoon bruiloften doet. Zelfs wij bleken de man al meerdere keren aan het werk gezien te hebben; hij is er bij alle festiviteiten in onze stad bij. Jos en ik hebben weer eens heerlijk gedanst en we schijnen het nog steeds een beetje te kunnen, te merken aan de complimenten die we kregen :)
Natuurlijk ontbrak het gooien van het bruidsboeket richting de ongetrouwde meiden niet , evenmin als het (met de tanden!) verwijderen van de kousegordel van de bruid zodat die richting de vrijgezelle mannen gegooid mocht worden; en daar werd minstens net zo hard om gevochten als om het boeket :)En dan zou je denken; feestje over, terug met de bus, en dat was het.... nee dus. Veel mensen komen van ver: Sydney, Perth, de VS, en Papua New Guinea in dit geval. Die waren dus veelal al vrijdag aangekomen, en gingen vanwege het lange Paasweekend maandag pas weer naar huis. Dus was er "the day after" een BBQ lunch bij Kerry & Scott georganiseerd. Jos was weer verzocht om een aantal kilo kipsaté met saus te maken en dat ging er weer goed in, samen met worstjes, hamburgers, broodjes en allerhande salade. Natuurlijk waren er ook paaseitjes en nog veel meer heerlijke zoetigheid naderhand. De bruiloft werd uiteraard grondig geëvalueerd en hoog gewaardeerd!
Dat was echt het officiële einde.Maar vanochtend kregen we een telefoontje of we alsjeblieft wilden komen om mee te helpen het vele eten wat er nog over was op te eten :) Jos moest helaas werken, maar ik wilde graag m'n steentje bijdragen aan deze nood. Dus het ontbijt overgeslagen en daar tegen lunchtijd meteen aan de worstjes, gebakken uien en tomaat, brood en salade. Er waren nog een handjevol vrienden en familie en we hebben samen nog e.e.a. opgeruimd en daarna het bruidspaar uitgezwaaid.
Het was echt een mooi feest, zo eentje die je ernaar doet verlangen om het zelf ook nog eens dunnetjes over te doen... Wacht even: zou ons huwelijk hier in aussie eigenlijk wel geldig zijn? Zoveel van onze officiële papieren bleken hier niets waard; misschien dit ook wel niet?! Mmm, dat opent perspectieven....... !!!!!???????Jac
