


Een bonte verzameling van oude auto's uit die periode, of iets eerder of later, nam het grootste deel van het terrein in beslag. Wat een werk moet er gezeten hebben in het in zo'n goede staat houden van die auto's, ongelooflijk.
De altijd aanwezige kraampjes hadden ook als thema spullen uit de jaren vijftig, maar dat was nogal losjes toegepast. En gewoontegetrouw stond er natuurlijk ook een poffertjeskraam. Ik weet zeker dat ik hier al vaker poffertjes heb gegeten dan alles bij elkaar in Nederland; bij wel haast elk festival is een "dutch pofferties" kraam te vinden. Zo spreken ze het uit, pofferties. Liefst geserveerd met ijs, aardbeien en slagroom, maar ik houd het graag bij maple-syrup en poedersuiker. Alleen poedersuiker? Dat geloven ze niet; dan moet er toch minstens boter en citroensap bij :)




Jammer dat we geen stoeltjes hadden meegenomen; we zijn nog altijd niet slim genoeg om daar bij dit soort festivals aan te denken. Nou was de act die na Elvis de eer had niet in staat om het niveau te evenaren, dus dat was een mooi moment om weer op huis aan te gaan.
En weet je wat nou het leukste is? Omdat het hier vaak relatief kleinschalige festivals zijn, goed te bereiken, makkelijk parkeren, geen duizenden mensen waardoor je net niets ziet, vindt ook Jos het leuk om naar dit soort festivals of optredens toe te gaan. En het stikt er hier van, zeker in het voorjaar.
Zo zijn we al op het Applause Festival geweest hier in de stad; vooral de diverse jonglerende comedianten waren de moeite waard, maar ook genoten we van diverse muziekoptredens. Ook we hebben een uitvoering van Oklahoma gezien, gebracht door middelbare scholieren van de sjiekste prive-school alhier; erg goede kwaliteit!! Miss Saigon opgevoerd door lokale amateurs was ook geen verplichting; wederom een zeer plezierig avondje.
En had ik al verteld dat ik (eindelijk!) bij een koor gegaan ben? We zijn bezig met kerst-repertoire, natuurlijk; ik ken er geen enkel nummer van, maar dat mag de pret niet drukken.



Jac