Lekker bezig

De afgelopen 2 weekenden zijn Jos en ik op stap geweest. Eerst begin September "even" naar Sydney gevlogen voor een verlovingsfeest. Is maar ruim een uur vliegen, dus goed te doen; beter dan ruim 7 uur rijden :) Laura, de jongste dochter van onze vrienden Kerry & Scott heeft zich verloofd. Zij en Rohan wonen nu in Sydney, vandaar dat het feest daar gehouden werd. Verloven is hier nog een heel normale stap voordat je gaat trouwen, en dat kan dan nog jaaaaaren duren. Gelukkig niet in hun geval; in April wordt de bruiloft hier in Albury gehouden, en daar zijn we ook voor uitgenodigd, leuk.

Voor de kenners; ons hotel was in Manly, lekker met een ferry vanaf het centrum te bereiken en een mooie plek. Zo'n ferry nemen is Sydney op z'n mooist zien; de waterwegen tussen de (schier-)eilanden. Vrijdag kwamen we aan, hebben wat tijd in Sydney besteed, en zaterdagavond was het feest. De catering geschiedde door vrienden en familie, en Jos z'n kipsate (4kg vlees) met sate-saus vond gretig aftrek. Natuurlijk was er een groot scherm waarop de football wedstrijd van die avond bekeken kon worden; het is of het footy opzetten, of accepteren dat je vrienden weg willen om het elders te bekijken... arme Laura :)
De foto's zijn overigens genomen met mijn mobieltje, dus niet zo scherp.De vrijdag daarna ging mijn beugel eruit; groot feest!!!! De tanden staan netjes, en nu kan ik weer makkelijker eten, en durf ook daarna m'n mond open te doen voordat ik gepoetst heb. Zoveel makkelijker. Een klein metaaldraadje achter de voorste tanden boven en onder, en een dubbel bitje voor de nacht is nu nog alles. Dat zit niets in de weg, en is dus niet erg dat dat nog jaren de bedoeling is.Diezelfde middag gingen we onderweg naar een ander skigebied dan vorig jaar. Daar hadden we met vrienden afgesproken om de lange latten onder te binden. Een prachtige 3,5 uur durende rit bracht ons na menig haarspeldbocht in het betreffende berggebied. Onderweg zagen we een grote groep kangaroes langs de kant, blijft leuk om te zien. Sneeuw zagen we alleen op het laatst, hoog op de toppen. Gelukkig wist David ons te vertellen dat er wel sneeuw lag; hij had die dag al geskied. Zaterdag gingen Jos en ik met hem mee, en na een lange tunnel in de ski-tube kwamen we inderdaad pal in de sneeuw uit. De zon scheen heerlijk, maar het had die nacht gevroren dus de sneeuw was goed. Tot na de koffie, toen begon het zachter te worden. Na de lunch was het echt papperig, maar David en ik hebben het desondanks tot laat in de middag volgehouden. Jos had erge last van z'n skischoenen dus die had een terrasje opgezocht. De foto is genomen tijdens onze lunch, uitkijkend over een dal met wat minder sneeuw.
Zondag hebben we dezelfde prachtige route in omgekeerde richting gereden, en ons een beetje verkneukeld dat wij nog lekkere sneeuw hadden gehad terwijl het al lente is, maar dat het die dag wel erg warm was... Het is in de meeste gebieden na dit weekend ook wel echt afgelopen.

Ook op culinair gebied zijn we lekker bezig; we hebben kroketten en frikandellen ontdekt bij onze internationale winkel! Mmmmm..... met frietjes en appelmoes, natuurlijk! Verder heeft Jos na ruim 20 jaar ergeren een goede oplossing gevonden voor het kruidenkastje. Hij heeft rekjes gemaakt voor de binnenkant van de kastdeurtjes waarin de meeste potjes nu staan, en achterin een hoog rek voor de bredere potten. Zeer overzichtelijk! We schrikken ons wel iedere keer een ongeluk als we een deurtje openen, want de potjes rammelen enorm. Ben benieuwd of hij over 20 jaar daar ook een oplossing voor bedenkt.
Maakt niet uit, als 'ie maar lekker bezig is... :)
Jac

Bali

Augustus was een gezellige maand voor ons! De eerste paar dagen hadden we bezoek van vrienden uit NL, waarmee we lekker de nabije omgeving verkend hebben. Jos zo goed en kwaad als het ging, want hij was een beetje ziekig. Toen onze vrienden verder trokken op hun rondtocht door Australie zijn wij ook weggegaan, dan valt het niet zo op dat het huis ineens leeg voelt.
Wij vlogen naar Bali voor 9 dagen, Jos nog steeds met een lekkere snotkop en rochelhoest. De reis was dus niet zo prettig voor 'm: eerst 3,5 uur rijden naar Melbourne, waar we overnachtten omdat we 's morgens op tijd vlogen. De vlucht is gelukkig maar 6 uur, en bij aankomst in ons eerste hotel in Bali zaten andere vrienden uit NL daar al op ons te wachten!Het was een prachtig hotel in Sanur, ver weg van "little Australia" zoals Kuta, een andere plaats, wel genoemd wordt. Ons hotel had 2 zwembaden, gelegen in een schitterende tropische tuin. De heerlijke ligbedden met dikke kussen stonden niet alleen daar, maar ook op het strand dat aan de tuin grensde. Eten en drinken werd op bestelling op het strand geserveerd, en je kon kiezen tussen lekker in de zon, of een parasolletje voor de tere huid :)
Terwijl we in het nederlands lekker bijkletsten, wat zwommen, zonnebaden en heerlijk aten, knapte Jos (met behulp van antibiotica) lekker op. Die eerste dagen brachten we lekker samen door, en toen ook deze vrienden verder trokken zijn Jos en ik wat uitstapjes gaan maken. We hebben toen gezien hoe mooi het eiland is; de vele rijstterrassen, de tropische beplanting, de bergen. Allereerst hadden we een kookdemonstratie op een prachtige plek in de bergen, waarbij we ook een traditionele kampong bezochten, een huiscomplex voor 3 generaties. Grappig voor ons was dat we als hollanders de meeste indonesische namen van de ingredienten herkenden; djahe, ketjap, kunjit, djintan.
Voor de laatste paar dagen verhuisden we eerst naar een ander hotel, in de bergen. Mooi traditionele gebouwtjes, op een stijle helling gebouwd... helaas was de service en het ontbijt een stuk minder. Wel een schitterende grote slaapkamer, met van die prachtige donkere houten meubelstukken, typisch indonesisch. Aan het eind van het dorp hebben we een Monkey Forest bezocht; heilige aapjes in een bos rond een tempel. Zeer grappige kleine beestjes.Vanuit dit hotel zijn we ook een ochtendje met quad bikes op stap geweest, nog weer verderop in de bergen. Alleen de rit ernaartoe was al prachtig, en de lunch naderhand heerlijk. Natuurlijk ging er nog iemand onderuit, en heeft Jos deze dame even onderzocht. Geen breuken, alleen wat schaafwonden en kneuzingen, enorme mazzel!
De laatste trip was een trip met prive-chauffeur. Je wilt in Indonesie namelijk niet perse zelf rijden; ze zeggen zelf dat er wel regels zijn, maar dat de meesten zich daar niet aan houden. Stoplichten gaan nog wel, maar verder krioelt alles door elkaar heen, en met name de enorme hoeveelheid scooters (met tot 5 passagiers per scooter!) haalt links en rechts in en manoevreert heel kort overal doorheen en langs af. Afstand houden? Nou nee, daar doen ze niet aan :)Op die tocht hebben we eindelijk 2 tempels van dichtbij bekeken. Het goede van het hindoeisme lijkt mij dat aanvaarding van de situatie zoals die is een belangrijk anker in het geloof is; erg prettig in een samenleving waarin corruptie gigantische vormen heeft aangenomen, en het daardoor erg moeilijk is om hogerop te komen als je arm geboren wordt (de meerderheid dus). Wat ik moeilijk te begrijpen vind is echter dat de vele offers die bij het geloof horen vrijwel alle op Bali verbouwde rijst opsoeperen en dat ze dus rijst voor voedsel moeten importeren; en dat terwijl de gemiddelde Balinees geen cent te makken heeft. Onbegrijpelijk! De tempels zijn indrukwekkend maar de meesten lijken aan groot onderhoud toe, er zijn er ook nogal wat flink vervallen. En; er zijn er oneindig veel :) Het is niet mijn smaak, maar wel mooi om eens in het echt te zien. Daarna reden we naar een gebied hoog in de bergen waar we een prachtig overzicht hadden op enorme rijstvelden. Sommige velden staan onder water, anderen zijn net geplant, weer andere zijn drooggelegd en prachtig groen, bijna klaar voor de oogst. Schitterend! Met een beetje zon die middag was het vast nog mooier geweest, maar daar boven wil het nogal vaak bewolkt zijn, ook nu in het droge seizoen.
Onze voorlaatste dag heb ik helaas grotendeels in bed doorgebracht vanwege een typische Bali-belly, zoals ze dat hier noemen. Waarschijnlijk had Jos toch ook hetzelfde gegeten, want die kreeg een dag later last van z'n buik... Hij had het wat erger te pakken dan is, en reisde dus weer ziek terug, notabene een nachtvlucht. Gelukkig was de diarree even gestopt :)
Ondanks dat kleine minpuntje gaan we graag nog eens terug; er is nog meer te zien. En ook gewoon een weekje van heerlijk zomers weer genieten terwijl het hier winter is, is zalig. Het lekkere Indonesische eten is daarnaast niet te versmaden. Voeg daaraan toe het weerzien met vrienden, zowel hier als daar, en je begrijpt dat wij 2 heerlijke weken hebben gehad!
Jac