Dit jaar is het skiseizoen welliswaar laat op gang gekomen maar in augustus is er ruim 2 meter gevallen vlakbij ons in Falls Creek; de grootste hoeveelheid sinds 1992. Alle liften zijn dus open.
Toen we dat vrijdag hoorden zijn we gaan kijken wat de weersvoorspellingen waren, en die waren voor gisteren erg goed: vorst in de nacht, dan zon. En omdat we allebei vrij waren, zijn we lekker een dagje gaan skien.
Dus stonden we om 5.45 op, reden 1,5 uur naar Mount Beauty, en toen met een busje nog 3 kwartier de berg op. De weg was sneeuwvrij, dus achteraf hadden we dat ook zelf kunnen rijden. Het voordeel nu was wel dat we dicht bij de lift konden parkeren... zeker aan het eind van de dag erg prettig :)
Ik had me voorbereid op een tegenvallend klein gebiedje, en daarom viel het waarschijnlijk alleszins mee. De sneeuw was inderdaad goed, en er waren genoeg pistes om lekker te genieten. Het was extreem rustig, wat wij heerlijk vonden; na 3,5 jaar niet skien moesten wij toch even rustig wennen.
De afdalingen zijn niet zo lang als in Europa maar dat beviel ons nu goed. We vonden het wel lekker om regelmatig weer bij te kunnen komen in een lift.
Het blijft voor ons toch nog een vreemd idee om in Australie te skien; we wisten niet eens dat het hier ooit sneeuwde voordat we hierheen kwamen en hadden onze skispullen alleen meegenomen voor trips naar Nieuw Zeeland of Japan. Maar toen we gisteren moe maar voldaan thuiskwamen rond 19u besloten we dat we nog wel eens zo'n dagje kunnen gaan skien, hetzij daar, of in een van de diverse andere skigebieden... maar niet voordat Jos z'n benen weer genezen zijn van de drukplekken van de skiboots; arme jongen! Blaren, forse rode plekken; het ziet er pijnlijk uit. Volgende keer toch maar weer "kaasplakken" meenemen om eronder te plakken!En dan de volgende dag weer aan het werk. Tenminste; Jos.
Ik was na terugkomst uit Nederland aan een nieuwe baan begonnen, maar ben daar na 4 weken gestopt. Het inwerken was erg leuk en gevarieerd, de collega's aardig. Maar ik bleek uiteindelijk in een kantoortje met papier, telefoon en computer bezig te zijn als Personal Assistant van 6 artsen, weinig patienten te zien en al helemaal niet klinisch bezig te zijn. Helemaal niet leuk. Tel daarbij op een belachelijke werkdruk, en diverse artsen die niet kunnen accepteren dat ik het niet naadloos overnam van mijn voorganger die het al 20 jaar deed...
Nee dus.
Ik heb inmiddels elders een gesprek gehad, een (heerlijk!) dagje meegelopen en wacht met smart op bericht dat ik daar later dit jaar kan beginnen. Dat zou wel eens een erg lekker plekje kunnen zijn met werk zoals ik het leuk vind en in m'n eerste baan hier gedaan heb. Duimen dus maar weer!
En het laatste nieuws: Jos mag eindelijk zijn (laatste) praktijk-artsexamen doen op 23 october, in Adelaide (11,5 uur rijden). Ook dan maar even duimen!
Jac
