Voor, tijdens en na de Kerst

Met de top 2000 van radio 2 op de achtergrond, via internet, is het genieten om weer een berichtje te schrijven. Allemaal aanzetten die radio jongens; heerlijk jeugdsentiment! Beetje jammer dat hij er hier steeds uitklapt, maar ik start de site steeds maar weer op.
Jos en ik zijn na ons vorige bericht vrolijk doorgegaan met werk in de tuin (en soms minder vrolijk, maar toch doorgegaan...). We hebben de stutmuren afgemaakt, hebben getegeld, gevoegd, gespit, tuinaarde gestort, bemest en beplant. Geveegd, geruimd, nog eens geveegd, nog maar eens. Jos heeft met een dingo (graafmachine) het voormalig grasveld naast het terras vlak gemaakt, zacht aflopend naar de vorig jaar aangeplante tuin. We hebben daar 2,5 week geleden nieuw gras in ingezaaid, en dat staat al ruim 5cm hoog.
We hebben onze eerste slang in de tuin gespot. En laten verwijderen door een slangenvanger; het bleek een kleine maar uiterst dodelijke bruine slang te zijn. Opgeruimd staat netjes!

De glazen zwembadschutting is geplaatst, en het kunstgras naast de tegels rond het zwembad aangelegd. De grote parasol is net op tijd voor Kerst aangekomen.
Daags voor Kerst, bezig met wat klusjes in de tuin, hebben we voor het eerst samen een duik genomen; de zon scheen, het was warm en we hadden hard gewerkt. Heerlijk!!
1e Kerstdag... was het zwaar bewolkt, en regende het later. Gelukkig is ons terras inmiddels overdekt, en konden we toch buiten spelletjes spelen. Het Kerstdiner hebben we verdeeld over lunch en avondeten, en dat beviel perfect. Op de foto slecht zichtbaar een halve kreeft met garnalensaus... mmmmm!!!! Ons plan om de dag rond het zwembad door te brengen ging niet door, maar we hebben wel een relaxt dagje gehad.Vandaag, Boxing Day, was het half bewolkt, maar erg winderig. Ik heb wel even gezwommen en zoals je hierboven in het midden kunt zien de swimjets uitgeprobeerd. Ik kan daardoor op de plaats blijven zwemmen, met flinke tegenstroom van de jets. De parasol heb ik maar dichtgevouwen, de wind was erg sterk.
Morgen wordt het te koud om te zwemmen; "slechts" 22gr, en dat voelt niet zo erg warm hier. Zeker niet met de te verwachten wind.
Maar... dinsdag vertrekken we voor onze cruise naar de Pacific. We nemen snorkel spullen mee, en zullen hopelijk regelmatig in en rond het water liggen!
Voor iedereen een fijn uiteinde van 2010 (met die top 2000 gaat dat wel lukken!!) en een knallend begin van 2011. Hopelijk niet al te veel last van de sneeuw rond de jaarwisseling voor jullie.
Glij voorzichtig... :)
Jac

Hard werk

Het is potverdories hard werken hier in Aussie!

Tenminste... als je een zwembad wilt hebben en er zelf ook wat werk voor doet:) Niet direct omdat je heel graag wilt, maar vooral omdat onze metselaar niet op kwam dagen op de ruim vantevoren beloofde dag. Er moest een flinke stutmuur gebouwd worden vanwege het hoogteverschil (zwembad ligt lager dan de rest van de tuin), en omdat die metselaar ons dus liet stikken, is Jos zelf aan de slag gegaan.

Vorige week heeft hij 2,5 dag hard gewerkt, met wat hulp van Scott op donderdag en van mij op vrijdag. Gisteren zijn we samen weer druk bezig geweest. Het is een beetje ongemakkelijk dat onze werkgevers ons ook af en toe willen zien; dat houdt zo op! :) Of, zoals Jos zegt "op m'n werk kan ik tenminste een beetje bijkomen".

Maar het muurtje staat nu, alleen de afdek-caps moeten er nog opgeplakt worden. Dan moet het tussen het hoger gelegen gedeelte van de tuin en de nieuwe muur nog opgevuld worden met aarde, nadat we een afwateringsslang erachter hebben gelegd en met kiezels omgeven.

Hopelijk krijgen we dat morgen klaar... want dan brengen ze de tegels. Die wil Jos zelf gaan leggen, en gezien het mooie werk wat hij op ons terras geleverd heeft zie ik dat helemaal zitten. Volgende week heeft hij 4 dagen achter elkaar vrij, en dan gaat 'ie dat op z'n gemakkie doen.

Als dat klaar is kan het zitgedeelte naast het zwembad met kunstgras gevuld worden, en intussen kan het helaas verplichte hek op de nieuwe stutmuur geplaatst worden zodat niemand per ongeluk kan verdrinken in het zwembad. En dan, dan kunnen we het gebruiken. Er wordt nog steeds gezegd "voor de Kerst klaar", maar die opgegeven 2 tot 3 weken zijn inmiddels voorbij; we zitten nu aan de 2 maanden :)

Inmiddels hebben we ook een dak gekregen boven ons terras; dat stond in 2 dagen. Jos heeft er al een plafond-ventilator in gemonteerd, en wil het nog helemaal met vliegengaas gaan afzetten. Dat laatste wordt een zegen, zeker nu er door de vele regen een enorme vliegen- en muggenplaag voorspeld wordt. Of ook dat voor de Kerst klaar; de tijd zal het leren.

De tuin groeit en bloeit intussen vrolijk verder, die heeft veel baat bij de regelmatige en forse regenbuien. En soms zien we daarin vreemde dingen, zoals deze roos met meerdere ongeopende knoppen in z'n bloem, heel bijzonder.

Oh ja; ik had het over "onze werkgevers". Ik heb dus een nieuwe baan, weer als praktijkverpleegkundige in een andere huisartsenpraktijk. Voor iedereen die ik in NL gezien heb; die baan die ik al min of meer achter de hand had als die eerste nieuwe baan niet zou bevallen, maar die pas in december zou beginnen. Dat klopt, ik begin 20 december echt, maar heb al enige dagen hier en daar vakanties van andere verpleegkundigen opgevangen. Nu ga ik om de andere maandag een dagje om "erin" te blijven, en eind v/h jaar begint het echt. Nou ja... na de eerste week hebben wij 2 weken vakantie, maar daar kon ik ook niets aan doen, dat was al geboekt :)

Ik ga maandag en dinsdag werken, en om de andere woensdag. 50% dus, helemaal mooi. Het is een hele fijne praktijk, met een aardige werkgever die zelf de zaak regelt, en sympathieke collega's. Ik heb enorm geboft dat ik deze baan heb gekregen, en heb er dan ook echt zin in.

Nu dat zwembadje nog "effe" klaar, dan kunnen we er met Kerst lekker in ronddobberen.

Jac

DOCTOR Jos

YESSSSS!!!!!!!!!!!!!!!

Jos is geslaagd voor z'n laatste artsexamen!!!

Dus nu kan hij eindelijk landelijk geregistreerd worden. Tot nu toe was zijn registratie beperkt tot het ziekenhuis waar hij nu werkt en maar voor 5 jaar, maar met die landelijke registratie ligt heel Australie voor onbeperkte tijd voor hem open.

Afgelopen zaterdag heeft hij in Adelaide examen gedaan. De woensdag ervoor zijn we samen rustig die kant uit gereden, paar uurtjes rijden per dag en af en toe een heel of half golfbaantje lopen.

Zaterdag was zenuwslopend; Jos zat in de middagsessie, dus je wacht de hele ochtend totdat je eindelijk mag. Hij moest zich om 12 uur melden, en het examen begon om kwart voor twee, dus dat was wederom een nerveus-makende bedoening. Vervolgens moest iedereen 16 casussen doen in 10 minuten per casus, met om de 4 casussen een ruststation.

Na afloop dacht hij het redelijk gedaan te hebben, maar je weet niet echt wat ze willen zien en horen natuurlijk. Het bleef zo spannend, dat hij gisteravond maar moeilijk in slaap kon komen, wetend dat de uitslag vandaag bekend zou worden.

Vanochtend stond de uitslag op het internet, en zijn nummer staat onder het lijstje geslaagden!

Normaal gesproken zouden we dat natuurlijk vet vieren, maar Jos moet vanmiddag en vanavond werken, dus dat bewaren we nog even tot het weekend.

Voorlopig blijft Jos lekker werken op de eerste hulp van het ziekenhuis in Wangaratta, het bevalt hem daar goed. Wat de toekomst brengt; vanalles mogelijk, we zien het wel. In ieder geval is er de rust dat hij niet alleen overal in dit land maar ook voor voor zolang als hij wil mag werken.

Dit was nog de laatste officiele hobbel in onze emigratie naar Australie, en die heeft Jos met glans overwonnen; wat een kanjer! Hij is nu eigenlijk voor de 2e keer geslaagd voor z'n artsexamen, dus mag zich zeker terecht die titel aanmeten. Ik ben beretrots! En we zijn natuurlijk enorm opgelucht dat dit klaar is. Misschien moeten we maar een boekverbranding organiseren om de niet meer benodigde examenbundels en -krabbels ritueel te verbranden :)

Jac

Water

De laatste weken lijkt het thema van ons leven "water" te zijn.

De afgelopen winter, met name in augustus en september, is er zoveel regen gevallen dat we voorlopig uit de droogte zijn in grote delen van New South Wales en in Victoria (ten zuiden van ons). Het eerste weekend van september waren er overstromingen, o.a. rondom Wangaratta, waardoor Jos ineens gebeld werd of hij op zondag kon werken omdat een andere arts niet bij het ziekenhuis kon komen door overstroomde, afgezette wegen.

Wij hebben geen last gehad van overstromingen omdat we op een heuvel wonen. Wel hebben we waterschade gehad in onze garage; bij het bevestigen van de zonnepanelen vlak voor de winter heeft iemand vergeten een dakpan goed terug te leggen, en daardoor kregen we al die regen op het plafond van de garage. De installateur zou dit laten maken, maar het vereiste maanden van vragen, zeuren, en uiteindelijk dreigen met een klacht voordat er eindelijk een begin werd gemaakt met de herstelwerkzaamheden. Afgelopen weekend is het beschimmelde stuk van het plafond verwijderd, en inmiddels is het werk zover gevorderd dat er alleen nog maar geverfd hoeft te worden... maar de afgelopen dagen heeft het zoveel geregend dat het daarvoor te vochtig is.

We hebben in 3 dagen tijd meer dan de voor october gemiddelde 50mm regen gehad; 80 mm in totaal, waarvan vandaag alleen al haast 50mm. Dat heeft opnieuw tot overstromingen geleid, onder andere aan het andere eind van Thurgoona (ons dorp), richting Hume Lake, op een zeer laag gelegen weg. Ik ben er zojuist geweest; de politie heeft de weg nog niet afgesloten, maar adviseert er alleen met een 4 wheel drive doorheen te rijden; ik heb er paar gezien die het risico namen, en dan nog alleen heel langzaam. In de foto's bij dit bericht zou op geen enkele foto water te zien moeten zijn...!

Op het nieuws zie ik dat in nabijgelegen dorpen huizen overstroomd zijn, en ook de golfcourse in Thurgoona is op het moment een rivier; wij zijn wederom blij met die heuvel waarop wij wonen.

De aanleg van ons zwembad past natuurlijk ook in het water-thema; al ligt de aanleg deze week stil vanwege... juist, de regen. Het is te nat voor het storten van het beton rondom het bad en voor de betongeulen waarop de nieuwe stutmuurtjes gebouwd moeten worden.

Het laatste water-item is... een geplande cruise! We hoorden dat helaas het geplande bezoek uit Nederland tijdens Kerst en Oud & Nieuw niet door kan gaan, maar wij hadden wel allebei vrije dagen genomen. Dat is nogal lastig in die tijd, en Jos heeft al te horen gekregen dat het niet meer mogelijk zal zijn om allebei deze feestdagen vrij te hebben. Nu hadden we de vrije dagen dus die wilden we goed gebruiken; Jos kwam met het idee voor een cruise, en inmiddels hebben we iets uitgezocht en geboekt. Vreemd genoeg zijn cruises hier zo'n beetje de goedkoopste manier van vakantie vieren.

We vertrekken kort na de Kerst, en varen vanuit Sydney naar een aantal Pacifische eilanden in New Caledonie en Vanuatu (voordat we hier woonden wisten we niet eens van het bestaan van die landen af...), ten noord-oosten van Australie. Oud & Nieuw vieren we aan boord, dat lijkt me heel apart.

Hopelijk is het dan inmiddels wel droog! :)

Jac

PS: en dan heb ik me ook nog aangemeld voor waterpolo dit seizoen...

De Pool

Na twee jaar maaien, graven, planten, bemesten en wat je allemaal nog meer kunt bedenken, hebben we een gezellig en leuk plekje bewerkstelligd.
Na een halve dag is twee jaar zwoegen gedeeltelijk teniet gedaan ....












Maar daar hopen we dan ook wel wat voor terug te krijgen al lijkt het op dit moment meer op een "war zone" zoals dat hier genoemd wordt.

Ik heb me persoonlijk een beetje verkeken en verkeerd ingeschat wat de precieze consequenties nou eigenlijk zijn van ons besluit om een zwembad aan te laten leggen.

Vier van de acht lillypilly's die na veel zwoegen en hakken zijn gepland, moesten eruit. Ze zijn in de anderhalf jaar flink gegroeid en net bezig aan een groeispurt van de lente. Ze zijn verplaatst naar elders in de tuin maar een ervan heeft het niet overleefd. Tja, iets verplaatsen in het voorjaar, is waarschijnlijk ook niet het goede moment.

De fruitboompjes die we het eerste jaar dat we hier woonden bijna hebben laten uitdrogen en uiteindelijk verplaatst hebben, die begonnen het nu weer echt goed te doen. Veel nieuwe takken, kortom ze waren eerst op sterven na dood maar zijn goed hersteld. Komt Wayne, de "pool guy" naar ons toe: "Die boompjes die moeten er wel uit anders kunnen we het niet mooi vlak maken". Okay, kiezels eruit, irrigation eruit, de begrenzing rondom eruit, beton dat aan die blokken is blijven hangen eraf hakken, boompjes eruit en weggegeven aan Kerry en Scott want om ze over 2 maanden of zo weer terug te plaatsen, dat gaan ze zeker niet overleven.

Het computergestuurde irrigatie system wat ik had aangelegd moest eruit, gelukkig kan de helft van de slangen in de grond blijven liggen. Inmiddels heeft een loodgieter het water al weer opnieuw aangesloten en de irrigatie modules ook al weer lekvrij gemonteerd. Ik moet nu nog opnieuw de slangen ingraven zodra de werkzaamheden rondom de pool klaar zijn.

De met bloed zweet en tranen ingegraven paal bij het terras om het schaduwdoek te bevestigen moest eruit, aanvankelijk omdat we dachten dat daar een lek in de waterleiding zat, later omdat hij in weg zou gaan staan. Dus hebben we ineens geen mogelijkheid meer om schaduw op het terras te hebben. Midden in de zomer hier is dat niet met het leven verenigbaar. Dus maar een afspraak gemaakt om een overkapping over het terras te laten bouwen. Ettelijke duizenden dollars later is ook dat geregeld, de bouw begint hopelijk eind deze maand.

Daar waar het zwembad inmiddels is geplaatst, ligt de grond ongeveer 80 cm lager, we hebben dus ineens een afgrond van 80 cm in de tuin die ondersteuning moet hebben van een "retaining wall". Daar zijn we gisteren op uit geweest en de blokken daarvoor zijn inmiddels besteld, het moet alleen nog even gebouwd worden. Waarschijnlijk gaat een professional de onderste laag leggen waarna ik de rest voor mijn rekening ga nemen. Het spul is namelijk zo gemaakt dat je het alleen maar hoeft op te slapelen zoals met lego blokjes. Nou, ik geloof dat ik dat zelf wel kan.
Bovenop de retaining wall of erachter, de berichten wisselen hier nogal eens over, moet een pool fence komen, dit is wettelijk nodig hier in Aussieland. Desondanks verdrinken er nog steeds veel kinderen omdat het hek wordt opgelaten of om andere redenen. Wat dan ook, we hebben weliswaar geen kinderen, toch moet er een hek komen. Bovendien moet de schutting opgehoogd worden omdat kinderen over de schutting zouden kunnen klimmen en dan in het zwembad zouden kunnen belanden. Nou is die schutting aan de straatzijde 180 (net hoog genoeg) en aan de buurmans zijde varierend van 180 tot 160 (niet hoog genoeg). Dus moet er 20 cm extra op de schutting. Dat er aan de kant van de buurman een hek staat van ongeveer 1 meter die als een soort trap gebruikt kan worden, daar wordt niets over gezegd. Tja, bureaucratie, daar weten we inmiddels alles van.

Al met al; het begin is gemaakt. Het ziet er nog niet naar uit, maar de bedoeling is dat we begin december weer een leuk plekje, nu met zwembad, terug hebben.
Jos

Buiten spelen

Het is dus echt waar; je kunt hier in Australie skien in de winter! We hadden het al altijd op televisie gezien, maar nog niet eerder zelf uitgeprobeerd.
Dit jaar is het skiseizoen welliswaar laat op gang gekomen maar in augustus is er ruim 2 meter gevallen vlakbij ons in Falls Creek; de grootste hoeveelheid sinds 1992. Alle liften zijn dus open.

Toen we dat vrijdag hoorden zijn we gaan kijken wat de weersvoorspellingen waren, en die waren voor gisteren erg goed: vorst in de nacht, dan zon. En omdat we allebei vrij waren, zijn we lekker een dagje gaan skien.
Dus stonden we om 5.45 op, reden 1,5 uur naar Mount Beauty, en toen met een busje nog 3 kwartier de berg op. De weg was sneeuwvrij, dus achteraf hadden we dat ook zelf kunnen rijden. Het voordeel nu was wel dat we dicht bij de lift konden parkeren... zeker aan het eind van de dag erg prettig :)
Ik had me voorbereid op een tegenvallend klein gebiedje, en daarom viel het waarschijnlijk alleszins mee. De sneeuw was inderdaad goed, en er waren genoeg pistes om lekker te genieten. Het was extreem rustig, wat wij heerlijk vonden; na 3,5 jaar niet skien moesten wij toch even rustig wennen.
De afdalingen zijn niet zo lang als in Europa maar dat beviel ons nu goed. We vonden het wel lekker om regelmatig weer bij te kunnen komen in een lift.

Het blijft voor ons toch nog een vreemd idee om in Australie te skien; we wisten niet eens dat het hier ooit sneeuwde voordat we hierheen kwamen en hadden onze skispullen alleen meegenomen voor trips naar Nieuw Zeeland of Japan. Maar toen we gisteren moe maar voldaan thuiskwamen rond 19u besloten we dat we nog wel eens zo'n dagje kunnen gaan skien, hetzij daar, of in een van de diverse andere skigebieden... maar niet voordat Jos z'n benen weer genezen zijn van de drukplekken van de skiboots; arme jongen! Blaren, forse rode plekken; het ziet er pijnlijk uit. Volgende keer toch maar weer "kaasplakken" meenemen om eronder te plakken!


En dan de volgende dag weer aan het werk. Tenminste; Jos.
Ik was na terugkomst uit Nederland aan een nieuwe baan begonnen, maar ben daar na 4 weken gestopt. Het inwerken was erg leuk en gevarieerd, de collega's aardig. Maar ik bleek uiteindelijk in een kantoortje met papier, telefoon en computer bezig te zijn als Personal Assistant van 6 artsen, weinig patienten te zien en al helemaal niet klinisch bezig te zijn. Helemaal niet leuk. Tel daarbij op een belachelijke werkdruk, en diverse artsen die niet kunnen accepteren dat ik het niet naadloos overnam van mijn voorganger die het al 20 jaar deed...
Nee dus.
Ik heb inmiddels elders een gesprek gehad, een (heerlijk!) dagje meegelopen en wacht met smart op bericht dat ik daar later dit jaar kan beginnen. Dat zou wel eens een erg lekker plekje kunnen zijn met werk zoals ik het leuk vind en in m'n eerste baan hier gedaan heb. Duimen dus maar weer!


En het laatste nieuws: Jos mag eindelijk zijn (laatste) praktijk-artsexamen doen op 23 october, in Adelaide (11,5 uur rijden). Ook dan maar even duimen!
Jac

Home sweet home

13 juni kwam ik na een lange reis aan op Schiphol. Vanuit het vliegtuig zag het er allemaal al zo prachtig groen uit! Heel anders dan hier, waar de droogte duidelijk z'n sporen achterlaat. Zoals ik hier in Australie geniet van de bomen en struiken die zo duidelijk anders zijn dan ik gewend ben, genoot ik in Nederland van de vertrouwde loofbomen en het mooie diepe groen.

De eerste dagen stonden in het teken van contacten leggen, afspraken maken, en de eerste familieleden en vrienden bezoeken. Binnen 15 minuten voelde het weer vertrouwd om rechts te rijden; gelukkig. En wat een feest dat iedereen Nederlands sprak! Al die vertrouwde dingen maakten dat ik me al snel helemaal thuis voelde, niet in het minst omdat ik bij pa m'n uitvalsbasis had.

In de 2e week was ik 5 dagen in Barcelona met An. Wat een prachtstad!!! Ik heb er meer dan 260 foto's gemaakt...Ik ben nog steeds onder de indruk van het werk van architect Antoni Gaudi. We hebben diverse van zijn projecten bezocht, en mij vielen vooral op het gebruik van kleur, de vele mozaieken, het oog voor detail; in een woord prachtig.

Ook op de Sagrada Familia, een kerk waar nog steeds aan gebouwd wordt, heeft Gaudi een duidelijk stempel gezet. Ook in andere delen van de stad zag je veel kleur en leven, onder andere op de Ramblas. Door dit uitstapje samen met An te doen werd de feestvreugde natuurlijk alleen maar vergroot.

Ondanks vele goedbedoelde waarschuwingen om het een beetje rustig aan te doen heb ik ook daarna vrijwel elke dag iemand opgezocht. Ik had nu de kans, en het was als een warm bad om zoveel mensen weer te zien. Met af en toe een rustdagje hield ik het net vol... al heb ik helaas niet iedereen kunnen zien, wat spijtig is. Waarschijnlijk was het inderdaad ijdele hoop om dat te realiseren, zoals Jos steeds al zei, maar dat heeft me niet belet om het te proberen.Dank allemaal voor jullie lekkere koken, (dichter) naar mij toe reizen, speciaal bij elkaar komen, de gezelligheid, naar mij luisteren en jullie verhaal vertellen, bridgen, kano varen, het logeren, en me ophalen en wegbrengen! Geen idee waaraan ik het prachtige zomerweer tijdens mijn verblijf te danken heb, maar ook dat was heerlijk. Ik heb enorm genoten. En precies bereikt wat ik voor ogen had; veel vrienden zien, m'n batterij opladen, en gewoon een heerlijke ontspannen tijd hebben.

Toen de tijd van vertrekken was aangekomen twijfelde ik of ik nu van huis vertrok, of naar huis toeging; allebei een beetje. Hopelijk blijft Nederland nog lang ook als thuis aanvoelen... maar in Australie wachtte Jos op me, dus dat is zeker ook thuis! Alleen jammer dat het bij aankomst in Albury regende... en het hier winter is :)
Liefs!!
Jac

PS: ik zal binnenkort ook foto's waar jullie opstaan persoonlijk toemailen. Heb ze maar niet op het blog gezet; je weet tegenwoordig niet met toestemming moeten hebben en zo :) Bovendien was het al moeilijk genoeg om een keuze te maken uit alle prachtige Barcelona foto's...