Aan het lijntje ......

Na de eerste medical board waren de heren onder de indruk van mijn kennis, maar gezien het feit dat dit slechts "textbook knowledge" was, zouden ze graag zien dat ik een tijdje mee zou kijken en af en toe onder supervisie wat patienten zou zien.

Zo gezegd zo gedaan; paar maanden gewerkt samen met collega's en opnieuw de medical board. Gaan ze uitgebreid mijn kennis testen en kijken of ik theoretisch wel voldoe. Volgens mij hadden ze die conclusie eerder al getrokken, maar ja wie ben ik. Conclusie: op zich ging het wel redelijk maar er is een kennistekort. Een tijdje in een ziekenhuis werken en het Australische systeem leren kennen is wel een voorwaarde voordat we overgaan tot registratie.

Zo gezegd, zo gedaan en baan aangeboden gekregen in een ziekenhuis in Dalby Queensland, een andere medical board. Gedurende een aantal weken bureaucratie ondergaan en wachten totdat er een beslissing genomen is. Dat was vandaag. Afgewezen, te licht voor dit ziekenhuis. Solliciteren in een groter ziekenhuis en het proces opnieuw doorlopen.

Zo gezegd .........
Oh nee, ik ga te snel. Hier hebben we nog niet op gereageerd, we blijven aan de gang ja .....

Het tekort aan artsen is hier groot. In het ziekenhuis in Dalby wilden ze me dolgraag hebben. Ik zou daar gaan werken onder supervisie. Ik zie het probleem eerlijk gezegd niet. Of hebben de medical boards met elkaar contact gehad en is het bekend geworden dat ik een bezwaarschrift heb ingediend aangaande de procedure die is gevolgd tijdens de tweede medical board? We zullen het waarschijnlijk nooit weten.

Voorlopig gaan we stappen ondernemen om in ieder geval hier te kunnen blijven want het land en de mensen willen we nog steeds niet missen. We gaan een visum aanvragen op naam van Jac, zij is immers geregistreerd verpleegkundige, heeft een baan aangeboden gekregen, en de werkgever wil sponsor zijn. Dus we voldoen aan alle criteria zodat dit in ieder geval goed moet komen.
Alhoewel, tot nu toe heeft werkelijk niets meegezeten .......

Sorry, dit keer geen vrolijk nieuws.
Jos

... maar we vinden het nog steeds fijn om iets van jullie te horen! Dus mail ons, reageer op dit blog, bel, schrijf, skype... Jac

Winnaar in de bureaucratie: USA

Als je regelmatig dit blog leest dan weet je inmiddels dat de bureaucratie in Australie die van Nederland overstijgt. Eerlijk gezegd kregen we het idee dat Australie op de eerste plek stond. We weten sinds vandaag dat de USA het dik en vet wint.

Om als arts te kunnen werken in het buitenland moet je centraal in de wereld geregistreerd worden en dat gebeurt in de USA, god mag weten waarom dat nou weer in dat kl.... land moet, maar okay. Dit heb ik dus ook gedaan voordat we vertrokken, ik ben daar officieel geregistreerd en zij hebben bericht hierover verstuurd naar de New South Wales Medical board.

Nu wil het geval dat ik ga werken in Dalby Queensland, weliswaar ook Australie maar toch een heel andere staat. Dus heb ik even een mail gestuurd naar de USA of ze het eerder gestuurde bericht ook even naar Queensland willen sturen. Na twee weken wachten kregen we antwoord: Dit is niet mogelijk, u moet een nieuwe officiele aanvraag insturen. Het is niet nodig copieen e.d. op te sturen van diploma's die hebben we al. En de kosten, 25 dollar, worden van u credit card afgeschreven. Dus maar weer opnieuw aanvraag de deur uit, officieel laten ondertekenen door justice of the peace (vrijwel alle officiele dokumenten hier in Australie moeten op een of andere manier vergezeld worden van handtekeningen van de JP). Weer wachten, nu vier weken, weer een antwoord: We hebben alles ontvangen, de ondertekening mag niet door de JP maar moet door een notary of the public. Graag nieuw exemplaar met de juiste handteking.

Grrrrrr................

Het enige wat ze moeten doen is bericht sturen van de oude aanvraag met alle JUISTE handtekeningen, een aanvraag die ze al enkele maanden geleden hebben goedgekeurd.

Na enkele keren tot honderd geteld te hebben, het huis te hebben verbouwd, enkele onschuldige omstanders te hebben gemolesteerd hebben we besloten gewoon een nieuw dokument te maken, te laten ondertekenen door de notary of the public en deze met spoed op te sturen naar de USA. Ze zullen dit waarschijnlijk over een week ontvangen en dus kan de medical board Queensland vermoedelijk geen beslissing nemen op de 18de februari en ............ Lang leve de bureaucratie. Wij denken dat de USA absoluut de eerste positie op de ranglijst bezit!

Ongetwijfeld zullen een aantal lezers nu denken: waarom stuurt de MB NSW niet even een copie naar de MB Queensland? HOE HAAL JE HET IN JE HOOFD OM TE DENKEN DAT NSW MET QUEENSLAND GAAT COMMUNICEREN. Dat is werkelijk ondenkbaar, dat staat gelijk aan vragen of Nederland even gaat babbelen met Duitsland, DAT DOE JE TOCH NIET ZEKER. Dus voor die lezers die even deze oplossing hadden bedacht, foei niet meer op die manier denken. Australie is weliswaar Australie maar de verschillende staten zijn eigenlijk afzonderlijke landen met eigen wetgevingen zoals snelheid waarmee je mag rijden, soms is dit 90, in een andere staat 100 en weer een andere 110.

We leunen dus weer achterover, gaan er vanuit dat we nog minimaal 3 weken gaat duren en proberen desondanks niet wanhopig te worden.

Ondertussen "genieten" we hier van de regen en de rozen na de regen en we proberen zelfs de was droog te krijgen in de stromende regen.

Jos

"Mag het een weekje of 2 meer zijn?"

Niet dat deze vraag ons gesteld wordt, maar dat de medical board NIET morgen gaat beslissen is ons wel duidelijk. Dus we gaan ervan uit dat het wel weer 2 weken langer gaat duren. Ze wachten nog steeds op bevestiging dat Jos z'n brief in Amerika is aangekomen. Ze hoeven nog niet direct antwoord te krijgen dat Amerika inderdaad onderzocht heeft dat Jos arts is; ze willen alleen horen dat Jos het verzoek heeft gedaan om vanuit Amerika informatie naar hen te sturen. Wij begrijpen dat volkomen...?#$%^???

Het gekke is dat het bijna went, steeds weer 2 weken uitstel. Eerlijk gezegd word ik er een beetje giechelig van. We beginnen al te gokken wie er het meest incompetent werkt: de medical board in Queensland, of de organisatie in Amerika (de brief is bijna 3 weken geleden verstuurd, zou nu toch daar moeten zijn). Of misschien wel de Post hier... :) Nou ja, het zal wel. Ooit komt het in orde!

Inmiddels regent het hier al twee uur, soms zacht, nu weer even flink hard. Wat een feest: nou hoeven we vanavond dus niet te sproeien! Het onweert er ook flink bij, en dan is het maar goed dat het flink regent anders breken er geheid branden uit links en rechts. De temperatuur koelt er ook heerlijk van af.

We zetten als het even flink doorzet ook altijd emmers op een rij daar waar het dak op het terras uitloopt, om het aflopende water op te vangen. Dat water gebruiken we de volgende dagen om een paar rozen en kruiden in potten te begieten. En om de mandarijn- en sinaasappelboom buiten de toegestane sproeitijden extra water te geven; ik wil natuurlijk wel kunnen oogsten de komende winter!

Eergisteren was de tuinman hier, die heeft het gras gemaaid. Hij dacht met een uurtje klaar te zijn, maar het duurde de hele middag... Ondertussen heeft hij me ook e.e.a. verteld over wat wel en niet en hoe te snoeien, en hebben we gisteravond een begin gemaakt met de voortuin. Er was wat achterstallig onderhoud, zullen we maar zeggen.

Jos heeft toen ook het schuurtje uitgeruimd, waarbij hij, naast nuttig tuingereedschap, een badminton-net, 2 rackets en een half kapotte shuttle tegenkwam. Nu hebben we de oude trampoline rechtop tegen de schutting gezet waardoor het grasveld helemaal vrijkwam, en daarop het badminton-net uitgezet. Lekker, om 's avonds even een shuttletje te slaan! We hebben nu immers geen zwembad en tennisbaan meer...:) We willen nog wat band kopen om daarmee de lijnen uit te zetten zodat we een echt partijtje kunnen spelen.

En als het vanavond droog is en niet te warm kruip ik toch echt eens op die fiets om te oefenen in het heuvel op - heuvel af! Sproeien hoeft immers niet...
Tenzij er iemand gezellig op Skype zit; dan heb ik weer een goed excuus :)
Jac