Roze

Roze? Niet Oranje, ook al is dat mijn lievelingskleur? (zoals jullie weten). Zelfs niet lime-groen, mijn 2e kleur?
Nee; roze! Ik lijk erdoor achtervolgd te worden, het doemt op op de meest onverwachte plekken en soms is het de enige keuze...

Vanaf onze aankomst in Australie hebben we allebei het gevoel gehad: okay, we kiezen voor een nieuw land, een nieuwe start, en dat betekent dat we ook nieuwe dingen proberen (maar toch; roze, of all colours???).
Dit openstaan voor nieuwe ervaringen en keuzes heeft al tot een paar nieuwe dingen geleid:

• Jos ontbijt met yoghurt en muesli, 2 artikelen die hij in NL ontliep. En zelfs zijn aardbeienyoghurt is roze realiseer ik me ineens :).
• Inmiddels ben ik ervaren in het openen van flessen bubbelwijn (goede tip Christel, om dat vaker te doen na de eerste keer in Colli, het gaat steeds makkelijker) en kan ik lekkere pompoen bereiden.
• Jos loopt op sandalen!! Het moet niet gekker worden; als dat zo doorgaat loopt 'ie straks ook nog in spijkerbroeken...
• Ik ben beduidend minder bang voor honden; overweeg zelfs om er zelf een te nemen, als we samen op een vaste plek zitten!

Maar, terugkomend op de titel, het mafste is toch wel al dat omringende roze.

Het begon de eerste week al in Sydney. Bij het gsm-abonnement dat ik koos kreeg ik een nieuw telefoontje, en kon kiezen uit blauw en roze. Ieks, dacht ik eerst, roze! Totdat ik de blauwe zag; zo koud en zakelijk, om die te kunnen gebruiken zou ik echt eerst voor accountant of doodgraver moeten leren.
Dus ja, het werd de roze. Na de eerste paar dagen waarin ik in lachen uitbarstte als ik het mobieltje zag, begon het te wennen. Hij was echt van mij...

Een week of 6 geleden begon ik hier in Albury naar de sportschool te gaan (voor de kenners: Les Mill's "bodyvive", heerlijk!). M'n sportkleding zat niet in onze koffers, dus ik moest wat nieuws kopen. Ik wilde graag een speciale stof waaruit vocht snel verdampt, heerlijk spul in dit klimaat, in mijn maat, en dan ook nog iets wat niet al te lelijk is. En ja hoor; de enige overblijvende kleur: roze.

Kort daarna begon ik mee te kijken in mijn toekomstige werkplek. En wat schetste mijn verbazing: het hele gebouw is roze!! Het wordt zelfs het roze kasteel genoemd. Niet alleen buiten, maar ook binnen is vrijwel alles roze, alle muren, de receptie. Gelukkig was het personeel net van roze naar zwarte kleding overgestapt (ook niet alles, maar het staat me beter dan roze).

Ik ben benieuwd of het hierbij blijft, of dat het almaar verder gaat...

Intussen zijn we ook weer verhuisd, zoals je aan de foto's kunt zien. En hebben we gehoord dat er gisteren NIET beslist is over Jos z'n aanvraag, maar dat er 7 januari een besluit zal vallen: de medical board had het te druk gisteren, de arme mannen... Gelukkig hadden we nergens op gerekend, en de positieve kant van wederom uitstel is dat onze Kerst- en Oud & Nieuw plannen gewoon door kunnen gaan.

Na een positief besluit de 7e (daar gaan we toch van uit!) zal het visum snel gaan zeggen ze, en kan Jos wrs. al een week later beginnen met werken. We rekenen er nog maar niet op, maar hopen wel! Dan kan ik immers ook beginnen (aparte visumaanvraag voor mijzelf bleek niet haalbaar noch handig).
We houden jullie op de hoogte!

Maar nu eerst, en voor iedereen:
Hele fijne Kerstdagen gewenst, en een goede start in 2008!!

Jac

PS: deze laatste foto is een opname van Google Earth; typ gewoon het adres in (zie vorig bericht), en je kunt zien waar we nu weer zitten.

Wachten

Uiteraard loopt het weer iets anders dan we dachten :) Gelukkig hadden we daar min of meer op gerekend inmiddels.

De medical board kon maandag 3 december niet beslissen of Jos in Queensland kan beginnen, omdat ze een referent uit NL niet aan de lijn kregen... ze probeerden hem om 5 uur 's nachts te bellen! Tja, wij weten wel dat er tijdverschil is, maar of zij dat ook weten? Je zou het betwijfelen.

Verder was alle informatie aanwezig, en inmiddels is dat contact er ook geweest. Nu komen ze de 17e weer bij elkaar. Hopelijk wordt er dan besloten, maar het kan ook nog langer duren. We wachten het maar af.

Ik blijf voorlopig 2 tot 3 ochtenden per week meelopen in de praktijk, tot ik echt kan beginnen (zal ook wel volgend jaar worden). Het is erg leuk, leerzaam, vermoeiend (vandaar maar halve dagen) en ik heb er veel zin in om echt te beginnen. De sfeer is geweldig, en men houdt wel van een geintje... mwah, vind ik ook niet erg.

Er was vorige week gedurende enige uren wat lichte paniek bij ondergetekende; we konden immers maar tot afgelopen weekend in het huis van vrienden blijven logeren, daarna kwamen zij terug van vakantie. En we dachten dan op weg te zijn naar Dalby, als Jos daar kon beginnen.
Diezelfde avond is e.e.a. opgelost; we zitten nu in het huis van een van de huisartsen uit "mijn" praktijk, die is een week op vakantie. Daarna gaat zijn broer 3 weken weg, en zijn we daar welkom. En dan is het 2e week januari en is mijn huurhuis vrij, en dat is groot genoeg om Jos er gezellig (en graag!) bij te hebben :)

We hebben wat pech af en toe, het gaat niet helemaal volgens planning, maar iedere keer als er iets misloopt zijn er weer zoveel mensen om ons heen die zorgen dat er weer e.e.a. geregeld wordt, dat is geweldig. We leggen ons maar neer bij de langzame en soms destructieve molens van de bureaucratie (dat hebben ze hier echt uitgevonden hoor, en om het ingewikkeld te maken heeft elke staat zijn eigen aparte regeltjes, grrrrr....). En genieten intussen van de mazzel dat we steeds gehuisvest worden in prachtige huizen net buiten de stad.

Bijgaande foto's tonen het huis waar we nu zijn. Prachtig, ruim, mooi plekje met groots uitzicht, en voldoende mogelijkheden ter ontspanning :) Het huis waar we komend weekend naartoe verhuizen is minstens net zo mooi, en heeft ook een tennisbaan en zwembad... en zelfs 4 paarden i.p.v. "slechts" 1, en een paar koeien en kippen. We worden halve boeren hier joh, echt grappig.

Het adres van het volgende huis, waar we vanaf zondag tot Oud & Nieuw zitten, is:
"XXX" (inmiddels verwijderd i.v.m. de privacy van de bewoners)
XXXX

Albury XXX

Australie

Ja, het is een huis met een officiele naam. Dat maakt het vooral in de buitengebieden, waar huisnummers niet altijd even duidelijk zijn, makkelijker om te zorgen dat de post toch goed aankomt. Gebruiken dus (want jullie gaan toch wel stapels post sturen??!).
Rond de jaarwisseling zal ik het adres van het huurhuis laten weten, dat blijft dan enige maanden zo... eindelijk!!

We zullen tijdens de komende warme dagen veel kunnen genieten van een lekkere verkoelende duik, en tijdens de avonden waarin het gelukkig nog lekker afkoelt een partijtje tennis spelen. Ik heb zelf na 15 jaar zoweer weer een racket in m'n handen gehad, en het ging niet eens zo slecht. Beetje spierpijn in de onderarm, maar ik loop tenminste nog gewoon. Jos kwam de volgende ochtend met vocht in z'n knie uit bed. Gelukkig wordt dat al veel beter.

Overigens; er wordt hier regen voorspeld met Kerst!!! Net als vorig jaar, toen we ook hagel, storm en onweer hadden. Een mooie, warme Kerst lijkt er weer niet in te zitten. Maar ja, de regen is zeer welkom, en er komen nog wel meer Kerstdagen in de toekomst.

Dan ga ik nu maar wel gauw naar buiten, het is heerlijk, rond de 28 graden. Niet om jullie jaloers te maken hoor; gewoon een feitelijk gegeven ter informatie :)

Jac

De beslissing

Natuurlijk lopen de dingen anders dan in ons vorige bericht geschreven; wij raken er inmiddels (bijna) aan gewend... maar in dit geval is de uitkomst uiteindelijk ongeveer wat we verwacht hadden.

Na het eerste bericht dat Jos in Dalby kon beginnen hoorden we een hele poos geen vooruitgang meer. Door miscommunicatie dacht men bij Ochre dat Jos liever zelf hier in de buurt iets zocht. Wij wisten dat niet, hoorden maar steeds dat er nog niets verder bekend was, en gingen dus inderdaad verder zoeken hier.
Affijn, eindresultaat: Vorige week vrijdag kreeg Jos binnen een paar uur tijd een aanbod van een ziekenhuis een uur van Albury vandaan (waar ik ga werken) en vanuit Dalby in Queensland (paar uur vliegen).
Beide banen lijken interessant, maar om verschillende redenen hebben we ervoor gekozen dat Jos in Dalby gaat beginnen. Het is een job voor 6 maanden, en daarna kan hij, zoals het er nu uitziet, in Queensland als huisarts beginnen. En daarvoor is GEEN interview bij de medical board (MB) nodig. En aangezien Jos daar nogal allergisch voor is geworden, lijkt hem dat een fijn plan.
Of het ook zo zal gaan; de toekomst zal het leren :)

Het lijkt misschien de moeilijkste weg die we kiezen, maar de beslissing voelt goed. Ook al zal ik het nog best wel eens verwensen op momenten dat ik Jos erg mis... Gelukkig hebben we nogal wat ervaring met een poosje uit elkaar zijn, dus we weten dat we dat allebei kunnen. En er zijn genoeg vluchten richting Brisbane (voor Jos 3 uurtjes rijden), dus denken we elkaar maandelijks op te zoeken voor een lang weekend.
De MB in Queensland moet op papier nog accoord gaan dat Jos daar in het ziekenhuis gaat werken, maar we hopen maar dat dat inderdaad een "simpele" bureaucratische stap is en geen roet in het eten kan gooien. Hopelijk beslissen ze maandag a.s.

De baan die mij hier in Albury is aangeboden is te goed om waar te zijn, dus ik zou stom zijn om dat niet een poosje te doen. We denken aan 6 maanden, en daarna weer lekker samenkomen daar waar Jos als huisarts gaat werken. Mogelijk in Cunnamulla, Queensland, ten noorden van Bourke, en ja, nog iets afgelegener... Ik zou dan inmiddels in staat moeten zijn om overal als practice nurse te werken, en ook echt het gevoel hebben dat ik iets te bieden heb. Hoop ik dan toch!

Inmiddels heb ik 2 ochtenden meegelopen; ik mag nog niet officieel werken tot het visum rond is, maar mag wel kijken en leren natuurlijk. En gewend raken, zodat ik weet waar ik aan begin en me al een beetje thuisvoel voor Jos weggaat. Het bevalt me erg goed; de sfeer in de praktijk is geweldig, de baan veelbelovend afwisselend, niet te moeilijk lijkt me, al is het allemaal nog nieuw nu. M'n directe collega, een zeer ervaren praktijkverpleegkundige, is blij dat ik er straks bij kom, helpt me prima op weg en moedigt vragen aan. De praktijkmanager is ook een grote kennisbron, en iedereen is even aardig en verwelkomend. Dat voelt heerlijk aan, ik heb er echt zin in.

Zojuist zijn we afspraken gaan maken met de vrouw wiens huis ik ga huren. Aangezien zij met haar kids bij haar vriend intrekt laat ze vrijwel de hele inboedel achter. Want het leek ons onzin om voor een half jaartje al onze spullen te verhuizen uit de opslag, als het vrijwel zeker is dat we daarna weer moeten verhuizen, en ongeveer terug naar waar het vandaan kwam. Al vind ik het soms wel lastig om de eigen vertrouwde dingen nog zo lang te moeten missen. Het positieve ervan is; ik zal nog niet al m'n kleren hebben, dus ik MOET wel bijkopen :)

We hebben een voorlopige planning voor de komende maand gemaakt, maar het hangt allemaal af van hoe snel e.e.a. gerealiseerd wordt.
Tot ongeveer 7 december kunnen we in dit huis blijven, daarna komen onze vrienden terug van vakantie. Als de beslissing van de MB in Queensland dan bekend (en positief) is, rijden we samen rustig richting Dalby. Voor Jos wordt daar een huis en auto geregeld. Hij begint dan met werken zodra ook het visum rond is (dat wacht alleen nog op die beslissing van de board, dus kan daarna snel geregeld zijn), en ik blijf bij hem tijdens de feestdagen. Daarna rijd ik in een dag of 3 redelijk rustig terug (600km per dag of zo), en begin 7 januari met mijn werk. No worries: we hebben een TomTom gekocht!!

Waarschijnlijk gaat het helemaal anders lopen... maar aangezien we dat nog niet weten, kan ik dat ook nog niet schrijven, toch?!
We zullen het laten weten als het verandert!
Jac

Overigens; bijgaande foto's zijn (helaas) NIET van het huis dat ik ga huren, maar van het huis waar we nu tijdelijk zijn.