Wat sfeerplaatjes

Om je een idee te geven waar we op dit moment zijn, een paar plaatjes. Er is hier net als in Bourke wat water in de rivier op dit moment. Verder is het dorpje erg klein, kneuterig maar toch (of daardoor?!) mooi. Vanacht was er even paniek, een bevalling verliep niet helemaal volgens plan. Dus met spoed met ambulance naar ziekenhuis (uur rijden). Na 10 minuten bevalling in de auto, terug naar het dorp, moeder en kind doen het uitstekend inmiddels. Gelukkig heb ik dat allemaal gemist en lag ik heerlijk te slapen :)

Het dorpje zelf heeft alles wat nodig is voor de eerste levensbehoeften zoals een slager (alhoewel die gesloten lijkt...) en een supermarktje. Het ziet er allemaal wat anders uit dan in Nederland natuurlijk. Maar zelfs een dorp als dit heeft de beschikking over minstens 2 hotels voor "al" die toeristen die hier komen kijken hoe het is. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat ze er van kunnen leven, maar het zal toch wel.

Even buiten het dorp ben je meteen in outback country met de typische diep rode kleur van de grond.

En natuurlijk is hier ook een vliegveld met een hypermoderne hangar, een state of the art fuel depot en een aankomsthal, annex vertrekhal, annex bagage-afhandeling, annex alles anders, kortom een multifunctionele ruimte (waar niemand aanwezig was...). We zijn eigenlijk geen toeristen maar we voelen ons nog wel als zodanig.

Dat was het voorlopig even weer. Morgen zijn we door Skye en Murray uitgenodigd voor een barbeque bij de rivier, op de station (landgoed) waarvan Murray manager is. Jac is voor Skye een website aan het maken waar ze kan adverteren met haar prachtige zelfgemaakte Outback sieraden. We hebben hen in december voor het eerst ontmoet en een hele gezellige avond gehad, dat gaat nu ook wel weer lukken!

Jos

Via Coonamble nu in Brewarrina

Na een erg geslaagd en leuk weekend in Coonamble zijn we inmiddels aanbeland in Brewarrina. Dit is een klein dorp tussen Bourke en Walgett. Ik ben daar aan het werk met Deon, een GP oorsponkelijk van Zuid-Afrika. Gisteren nog even meegekeken, vandaag 12 hele patienten gezien, 6 in de ochtend, 6 in de middag en daarmee was mijn hele dag gevuld. Je gelooft het niet maar ik heb ongeveer 30 minuten per patient nodig.

Waarom zul je zeggen?

- Nou simpel, als een patient 5 medicijnen gebruikt dan moet ik die alle vijf opzoeken omdat hier andere merknamen gebruikt worden. Een paar minuten zoeken en dan blijkt ineens dat ze rennies gebruiken of meer van dat soort simpel spul.

- De patient heeft een foto laten maken van zijn borstkas, even opzoeken. Oh, waar ook al weer onder de twintig verschillende buttons? Weer een paar minuten.

- De patient wil een standaardbriefje voor de werkgever omdat hij niet kan werken. Tja, die waren ergens opgeslagen in standaardopmaak. Waar ook al weer? Weer een paar minuten zoeken.

Veel van dit soort zoekwerk wordt wel minder, want aan het eind van de dag kon ik een aantal zaken alle binnen enkele seconden achterhalen. Op dit moment gaat hier veel tijd mee verloren.

Wat ook veel tijd kost is overleg met mijn supervisor. Ik mag nog geen recepten aftekenen, ook al weet ik zeker dat een bepaald middel voorgeschreven gaat worden. Dus als ik de patient gezien heb, de recepten e.d. heb uitgeprint, dan moet ik wachten tot mijn supervisor klaar is om te overleggen of hij akkoord is en hij een handtekening kan zetten. Dit kost gemiddeld per patient zeker 4-5 minuten.

Al met al is daarmee 30 minuten per patient redelijk verklaarbaar. En nu, na afloop van deze eerste volle dag, ben ik knap kapot.... Maar wel een voldaan gevoel, ik kan hier gewoon werken als huisarts maar ik moet nog heel veel leren en dat gaat helemaal lukken in Coonamble....

Ja dus, er is uiteindelijk een beslissing gevallen, beter gezegd we hebben wat geholpen met het besluit. Na het weekend zijn we tot de conclusie gekomen dat we het in Coonamble misschien nog wat beter naar onze zin zouden hebben dan in Bourke. Dus we hebben voorgesteld om uiteindelijk in Coonamble te gaan werken en hiermee zijn ze akkoord gegaan. Coonamble is ook het dorp waar ik oorspronkelijk gesolliciteerd heb ongeveer een jaar geleden. Na Brewarrina deze en volgende week, gaan we twee weken naar Collerenebri om aansluitend daaraan naar Coonamble te gaan. Het interview is helaas een maand uitgesteld, dus eind oktober is het examen nu. Aansluitend gaan we twee weken op vakantie naar Nieuw Zeeland (we moeten namelijk Australie uit, het visum waarop we nu reizen betekent na 3 maanden even het land uit). Niet zo heel erg, want Nieuw Zeeland schijnt prachtig te zijn: we houden ons aanbevolen voor tips!

Affijn, dat is zoals we nu denken dat het zal gaan... de werkelijkheid heeft ons het afgelopen jaar geleerd dat het wel eens anders uit zou kunnen pakken :)

Dat horen jullie dan wel weer.

Jos

Er is ook tijd voor ontspanning.

Golf

Natuurlijk wordt de ontspanning op gezette tijden niet vergeten. We hebben inmiddels de plaatselijke golfclub geinspecteerd. De toestand van de baan is niet te vergelijken met een gemiddelde baan in Nederland, de toestand zou onacceptabel zijn. Maar je verlegt je eisen wat en komt uiteindelijk tot de conclusie dat er veel groene stukken in liggen. Maar let wel, het is hier winter, de groene stukken zullen in de zomer vermoedelijk tot vrijwel nul gereduceerd zijn. Maar ja, in de zomer wil je toch niet spelen gezien de gemiddelde temperatuur, dus daar hebben we geen last van. We handhaven ons principe van enkele maanden niet spelen maar veranderen alleen van seizoen. Was het in Nederland niet spelen in de winter, hier zal het niet spelen zijn in de zomer.

De voordelen van Bourke:

Kosten om te spelen zijn beduidend gunstiger, inkopen niet nodig, lidmaatschap nul, greenfee nul, meedoen aan de wekelijkse competitie op zaterdag iets van 7 dollar geloof ik, das minder natuurlijk maar wel over heen te komen.

Gegarandeerd meer dan 300 dagen per jaar geen regen en blauwe lucht. Dit zorgt er wel voor dat her en der de droogte erg opvalt.

• Meestal zijn 4 tot 5 holes voor en hetzelfde aantal na de hole waar je op speelt vrij van spelers. Dus van spelers die in je nek hijgen hebben ze hier nog nooit gehoord.

De "greens" zijn een geheel nieuwe uitdaging en tot onze verbazing waren we verbaasd toen we merkten dat we echte greens uiteindelijk niet eens echt gemist hebben. Voordat je kunt uitholen moet je eerst de "green" glad strijken (met de gladde kant van de "hark") vanaf de bal naar de hole. Vervolgens uitholen en afsluiten met het aanharken van een harkbrede circel rondom de hole (met de getande zijde). Niet andersom, anders wordt het uitholen wel erg simpel.

Kortom we hebben een rondje fun gehad, midden in de winter, zo'n 26 graden in de zon waarvoor je een hoge beschermingsfactor moet gebruiken en een hoed, bij voorkeur met een beschermende flap in je nek.

De "driving range" proberen we een andere keer nog uit..

Feestje
Het afgelopen weekend hebben we ons vermaakt op het jaarlijkse Dubbo weekend van Ochre Health. Dit begon op vrijdag eind van de middag met een borrel en barbeque. Onder het genot van een hapje en een drankje kennis maken met andere werknemers van Ochre. Gezellig, wat netwerken en vooral kletsen en kennis opdoen die nuttig kan zijn voor de toekomst. Vooral praktische kennis van de huis-tuin-en-keuken zaken, dus zeker niet alleen medisch.

Zaterdag voor de artsen, verpleegkundigen en de staf wat bijscholing, de partners gezellig er op uit voor high tea of rondje golfen (soms is het niet prettig om arts te zijn ....), vervolgens een rondje bowlen en 's avonds een heel gezellige avond, wederom voorzien van een hapje en een drankje, met wat uitreikingen van awards en een one-man show. De uitreiking van de Mouse award aan Christel (zie foto) is een erg leuk verhaal maar dat komt een andere keer (of beter nog: lees het zelf op http://christelenjolmer.blogspot.com/, beetje naar beneden scrollen)

Zondagochtend voor het eerst van ons leven een barbeque ontbijt meegemaakt. Weekend afgesloten, nieuwe vrienden allemaal een handje geschud, afspraken gemaakt om te mailen en/of langs te komen en vervolgens shoppen in Dubbo.

Je begrijpt, we hebben het hier "redelijk" naar ons zin .....

Knipperlicht en andere auto-zaken

Na 6 dagen lekker op 1 plek geleefd te hebben, trekken we er toch morgen weer op uit voor een lang weekend. We gaan naar Dubbo (3,5 uur rijden denk ik), waar het jaarlijkse Ochre-weekend zal plaatsvinden. Alle collega's die in 9 plaatsen in NSW voor Ochre werken komen bij elkaar in het min of meer centraal gelegen Dubbo, samen met de kantoorlui uit Tasmanie.

Beetje educatie voor de artsen, maar vooral ook voor de gezelligheid als ik het goed begrepen heb.

We zullen niet met mijn auto gaan, maar met Jos z'n leenauto. Die heeft een paar pre's, zoals cruisecontrol en een tankpas.

Het linksrijden op zich went al aardig. Hier in Bourke is het niet zo erg als je je even vergist, er rijdt niet veel verkeer. Maar in Sydney viel het onmiddellijk op als wij als enige aan de rechterkant reden :) Dus dat leer je snel af.

Oversteken als voetganger is wel apart: ik kijk naar de verkeerde kant, links, terwijl de auto's eerst van rechts over m'n tenen rijden. Maar ook dat went langzaam.

Schakelen met m'n linkerhand gaat nog wat minder soepel dan rechts. Als ik er even niet bij nadenk wil ik toch met m'n rechterhand schakelen, of op z'n minst iets rechts doen als ik optrek. Dus die hand wil richting pook afdwalen, om al snel met m'n elleboog tegen de deur te eindigen. Dan neemt links het toch weer over, en ga ik rechts maar weer sturen.

Dat zal allemaal wel wennen, maar het lastigste is toch dat verrekte knipperlicht. Dat hadden ze echt links moeten laten! Maar nee, daar zit de ruitenwisser. Ook hiervoor geldt: als we er bewust aan denken doen we het goed, maar je weet hoe dat gaat: je rijdt een stukje, zoekt iets, of rijdt juist doelbewust ergens naar toe en bent in gedachten met iets anders bezig. Dus gebeurt het ons nog regelmatig dat we bij een kruising niet ons knippertje uitzetten, maar de kurkdroge ruit wissen! Ik ben bang dat deze set ruitenwissers geen lang leven beschoren is...

Over lang leven gesproken:

Dit is de voorruit van mijn auto nadat (waarschijnlijk) een steentje er hoog tegenaan gespat is. Het is een beetje moeilijk te zien, maar ja, dat is echt een barst in de ruit. De verzekering is op de hoogte...

En zo zag 2 uur geleden m'n voorband eruit. Ach, het is alweer gemaakt, en de goede kant ervan was dat ik weer eens geoefend heb in het verwisselen van een autoband (wat was ik blij dat Jos hielp!)

Nou maar hopen dat het niet elke 5 dagen zo door blijft gaan met autopech...

Jac

De geboorte van ons blog!

Jeetje, je kunt over een 56K modem toch een blog maken! En dat in 3 minuutjes! Zelfs ik kan het... goh. Nou, daar moeten we een glaasje op pakken!
.......

Inmiddels is het 2 dagen later, en heb ik al aardig wat bijgeleerd. Gewoon doen, fouten maken, opnieuw doen en proberen niet hetzelfde fout te doen :)

Na 2 weken in Australie, en een 8-tal hotel-verhuizingen, zitten we nu tijdelijk in "ons" huis in Bourke, NSW. Heerlijk groot huis, met een nog grotere tuin. Die heeft wel wat onderhoud nodig; er hebben 2 jaar lang alleen af en toe tijdelijk mensen gewoond.
Maar voorlopig zijn we bezig met andere dingen:

Jos loopt vandaag voor de 2e dag mee met een van de huisartsen, allemaal ter voorbereiding op z'n examen. Dat zal op 24 september in Sydney plaatsvinden, maar tot die tijd kan hij nog veel opsteken van collega's.

Ik ben Bourke aan het verkennen, en tegelijkertijd dingen aan het kopen en regelen.

• De koelkast is gevuld met de basics voor de komende dagen, en beide supermarkten dus bezocht. Of eigenlijk alledrie; er is nog een 3e kleine "super"markt. De slager en bakker moet ik nog met een bezoek vereren
• Verder heb ik een telefoonboek gescoord, en een handige lijst met alle tel.nrs. van de bedrijven in Bourke.
• Heb de bank bezocht, en gevraagd of we nieuwe bankpasjes kunnen krijgen: op de eerste poging heeft Jos als achternaam alleen "de" en ik "de Janssen". Ergens in het proces is "Jong" eraf gevallen... (tja, en dan houd je alleen het sterke geslacht over blijkbaar :) )
• Ook de plaatselijke kleding- annex schoenenwinkel heb ik uitgevlooid. Jos was weer fanatiek met hardlopen begonnen (je moet iets, als je stopt met roken en toch wilt genieten van eten en drinken), en ik had geen sportschoenen ingepakt. Heb dus rap nieuwe gekocht; meteen uitgevonden dat ik hier schoenmaat 7 heb, maar meestal 9 moet zoeken omdat dat de amerikaanse maat is, en veel sportschoenen daar vandaan komen.
• Ik heb m'n auto op mijn naam laten overzetten, daar mag je 14 dagen over doen en dat heb ik ruim op tijd gedaan. Op dat kantoor ook een website-adres gezien over de verkeersregels in Australie; die heb ik maar even gedownload, wellicht handig om eens door te nemen.
• De sleutel van de poort bijmaken lukt hier niet; ik heb allevier de mogelijke winkels al gehad. Voorlopig is Jos afhankelijk van de aanwezigheid van mijn sleutel. In een van die vier winkels bestellen ze wel een raamwisser voor me, die is er over 10 dagen.

Nu zoek ik nog een flinke boodschappentas en een draadmandje voor de shampo's en doucheschuim...

Je leest het, ik ben nog even knap huiselijk bezig. Heerlijk! Zelfs afwassen (vaatwasser is helaas kapot, wordt aan gewerkt) is minder erg als je het naar je zin hebt.
Maar ik hoop binnenkort toch ook andere dingen te gaan doen: morgen is de praktijkverpleegkundige er weer, hopelijk mag ik met haar een of meerdere dagen meelopen. Want alleen huismoeke spelen en op tijd de poort openen en afsluiten, nee...
Jac